Rozmyślania o chwili obecnej

I

Nie wstrzymasz rzeki, która płynie w dal,
nie zgłębisz morza, nie zatrzymasz fal,
nie schwytasz wiatru, co wieje od hal,
nie cofniesz czasu, choć tak bardzo żal.

Lecz póki serca Twego bije dzwon,
niechaj brzmi jasno, czysto jego ton,
ciesz się tą chwilą, którą daje Pan,
napełniaj szczęściem duszy Twojej dzban

(9.III.1996)

II

Tym największym z darów co dałeś mi Boże,
jest „dzisiaj” – w nim wszystko wydarzyć się może.
Wczoraj przeminęło, nic go już nie zmieni,
jutro niewiadome – zakryte wśród cieni.

Tym największym z darów, co dałeś mi Boże,
jest obecna chwila, która stać się może
mym największym szczęściem – może też upadkiem,
ale czym się stanie – nie będzie przypadkiem.

Stery mego losu  dałeś mi o Boże,
więc proszę Cię jeszcze w największej pokorze
– w każdej chwili życia – o dar rozeznania,
bym nie dopuściła do jej zmarnowania

(16.III.1996)

III

Od rozpamiętywania wspomnień bolesnych,
od przywiązania do rzeczy doczesnych
– uwolnij mnie Panie.

O niespełnionych marzeniach młodości,
bolesnym ogromie zaznanych przykrości
– zapomnieć daj Panie.

Cieszyć się tą chwilą, którą dajesz właśnie,
cieszyć się tym szczęściem, które wkrótce zgaśnie
– naucz mnie Panie.

Wierzyć w dobro w sercu każdego człowieka,
wierzyć w piękną wieczność, która na nas czeka
– pomóż mi Panie.

(3.III.1996)