Skrzydła pieśni niosły Łódź Piotrową w dali
– pieśni co płynęła z głębi wiernych serc
– którą już od wieków Twój lud Ciebie chwali
– Tyś dłońmi swoimi trzymała jej ster.
Uklękłam przed Tobą w najgłębszej pokorze,
Ty w promieniach słońca przybliżałaś się,
wkoło falowało wiernych pełne morze,
co pieśnią i sercem dziś wielbiło Cię.
Kiedyś tak płynęła jak Arka Przymierza,
poczułam na skroni jakby Twoją dłoń
– a była to ręka Twojego Pasterza
– dusza ma wpłynęła w wszechmiłości toń…
Wąwolnica, dnia 3 września 2000 r.