Tag: księżyc
-
Boże krokusy
Patrząc na poniewierane wiosennym wiatrem świeżo rozkwitłe krokusy: Boże krokusy Między wiosennymi wichrami małe krokusy wyrosły, między wiosennymi burzami wzrok swój do nieba wzniosły. Choć daleko od siebie zgodnie ich serca biły i w księżycowe noce o jednym, tym samym śniły. Ta sama matka ziemia je wszystkie wykarmiła, ta sama matka ziemia do serca swego…
-
Zielona miłość
Z księżycowych bajek Zielona miłość W srebrnych promieniach Księżyca w ze snów utkanej sadzawce zakochał się mały Krokodyl w dużej, zielonej Żabce. W jej oczach dużych, marzących, w miękkiej zielonej łapce i podczas pełni Księżyca, oświadczył się on – miłej Żabce. A gdy się dogadali – szepnął do ucha Żabce: o naszej zielonej miłości powiedzmy…
-
Lublin, Księżyc i ja (5)
Księżyc w całej krasie znów po niebie sunie i lubelskim bramom wielce się dziwuje, że bez jego własnej świetlistej pomocy lśnią swym własnym światłem w Wigilijnej Nocy… A gdy już bliziutko nad Deptak przypłynął, ujrzał jak Koziołek z Ratusza zeskoczył i przy żłóbku wraz z osłem koziołka wywinął, gdy w stajence Jezuska maleńkiego zoczył… Księżyc…
-
Dobrej nocy…
Białym puchem otulone, śpią już miasta, wsie i pola, niebo mrozem wyiskrzone – tylko ja nie mogę spać. Księżyc cicho po nim sunie, swe promienie do mnie śle, otulam je w snu całunie, chcę je wszystkie Tobie dać… Ten sam Księżyc nam dziś świeci, kolorowe zsyła sny, tak jak wszystkie Boże dzieci w jednym Niebie…
-
Rozmowa z Księżycem (3)
We mgle się ukryła Twa twarz promienista,lekki rumieniec pokrył Twe oblicze,jakby falą uczuć wróciło wspomnienie,znów ożyły dawne marzenia dziewicze… Ukryte głęboko serce Twe gorące– choć po niebie krążysz już od lat tysiącadrogą wyznaczoną przez Boga od wieków– choć nie swoim świecisz, ale światłem Słońca… Mgły rozsnują wkrótce Miłości promienie,Twa twarz zajaśnieje znowu światłem Słońca.Popatrz, jak…
-
Zaćmienie
*** W czerń się oblekło oblicze Księżyca,kiedy się wtoczyło w tarczy Słońca blaski nic tak oczu ludzkich nie zachwyca,jak jego przybranie w szczerozłoty kask. Niepokój ogarnia wszelakie stworzenie,Słońce jaśniej świeci, choć promieni mniej,Ziemię wciąż ogarnia groza i milczenie,Człowiek – nowe piękno odnajduje w niej. Siły słońca blasku zaćmić nic nie zdoła,Nawet połączona stu księżyców moc.Ciemność…
-
Unia Lubelska
godło: „Unitka” Unia Lubelska Wśród drzew i kwiatów, w blasku Księżyca,na starym placu – oczy zachwycaczarny obelisk – na nim dwie postacie,lśnią złotem szat swych w srebrnej poświacie.Majestatem swoim, królewską urodąod lat zachwycają. Wciąż rozmowy wiodą.O czym? Łatwo zgadnąć. O ciężkiej przeszłości,o wiecznej, choć trudnej wzajemnej miłości,o tym, że choć lat wiele los łączył…
-
Zamyślenie – W cieniu krzyża
„Króla wznoszą się ramiona, Tajemnica krzyża błyska; Na nim życie śmiercią kona, Lecz z tej śmierci życie tryska.” – pieśń ludowa – Krzyż, krzyż, ciągle krzyż, ciągle krzyże. Jak trudno mi je pokochać… Jako małe dziecko przeżyłam oblężenie Warszawy. Wędrówki wśród pożarów, trupów końskich i ludzkich, bomby, pociski… Przeżyłam szok. Potem przez długie lata okupacji…
-
W zimową noc
Poświata Księżyca w gwiazdkach śniegu lśni, noc ta mnie zachwyca, wraz z wspomnieniem dni, gdy Księżyc jak dzisiaj rozświetlał mą noc a sen nie nadchodził – bo w niej marzeń moc – tańczyła… Poświata Księżyca w gwiazdkach śniegu lśni, jak zawsze zachwyca wspomnieniem tych dni, gdy cisza zimowa w nocy i w poranek, melodią dzwoneczków…
-
Na „Deptaku”
Siedzę na „Deptaku”. Spokojnie płynie czas. Jasne promienie słoneczne igrają na odnowionych kamieniczkach, na lśniących kopułach lasu wież – tam, gdzie na Ratuszu wesoły Koziołek igra z wiatrem pobekując do zaprzyjaźnionego z nim Kogucika z wieży Trynitarskiej. Jak przysadzista staromiejska mieszczka – brama Krakowska gościnnie zaprasza do wnętrz swego gospodarstwa i jak przystało dostojnej gospodyni…