Twórczość literacka Danuty Kowal

Tag: przyroda

  • *** (W pozornej brzydocie ukryte) Dla pana Krzysia

    —

    by

    Agata
    in ,

    Dla pana Krzysia   *** W pozornej brzydocie ukryte, gdzie drzewa w lustr błota krysztale odbite – tkwi piękno. Piękno, które wydobyć, ukazać, wraz z rąbkiem swej duszy przekazać – próbujesz. Już drzewo na głowie stojące, tańczące w zaułkach słońce – pieśń śpiewa. I w szarej, wieczornej godzinie ze zdjęć Twych już piękno płynie –…

  • Zaćmienie

    —

    by

    admin
    in , ,

    *** W czerń się oblekło oblicze Księżyca,kiedy się wtoczyło w tarczy Słońca blaski nic tak oczu ludzkich nie zachwyca,jak jego przybranie w szczerozłoty kask. Niepokój ogarnia wszelakie stworzenie,Słońce jaśniej świeci, choć promieni mniej,Ziemię wciąż ogarnia groza i milczenie,Człowiek – nowe piękno odnajduje w niej. Siły słońca blasku zaćmić nic nie zdoła,Nawet połączona stu księżyców moc.Ciemność…

  • Dla Wojtusia

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    I Po jesiennym niebie ciemne chmury mkną, blade niebo płacze dżdżu smutnego łzą, o dachy i rynny deszcz miarowo stuka, muzyką umila sen mojego wnuka. Śpij więc, śpij maleńki, miną słotne dni, rozjaśnione blaskiem przez Twe złote sny, a Babcia różańcem owinie Twój świat, by Ci Bóg rozjaśniał chwile przyszłych lat. Lublin, dnia 5 listopada…

  • Zamyślenie – W cieniu krzyża

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    „Króla wznoszą się ramiona, Tajemnica krzyża błyska; Na nim życie śmiercią kona, Lecz z tej śmierci życie tryska.” – pieśń ludowa – Krzyż, krzyż, ciągle krzyż, ciągle krzyże. Jak trudno mi je pokochać… Jako małe dziecko przeżyłam oblężenie Warszawy. Wędrówki wśród pożarów, trupów końskich i ludzkich, bomby, pociski… Przeżyłam szok. Potem przez długie lata okupacji…

  • W zimową noc

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Poświata Księżyca w gwiazdkach śniegu lśni, noc ta mnie zachwyca, wraz z wspomnieniem dni, gdy Księżyc jak dzisiaj rozświetlał mą noc a sen nie nadchodził – bo w niej marzeń moc – tańczyła… Poświata Księżyca w gwiazdkach śniegu lśni, jak zawsze zachwyca wspomnieniem tych dni, gdy cisza zimowa w nocy i w poranek, melodią dzwoneczków…

  • Tryptyk znad Jeziora Białego

    —

    by

    wnuczka
    in , , , , ,

    I Inni marzą ciągle o dalekich krajach,widzą Rzym i Paryż w swoich pięknych snach,a mnie widok mojej Ojczyzny upaja– dzisiaj  Pojezierza Włodawskiego czar. Kiedy cicho stąpam po mchach i porostach,gdy wdycham swą piersią życiodajny jod,na brzegu jeziora brodzę w wodorostach,serce znowu silne staje się jak młot. I nigdzie nie rosną takie piękne sosnyi nigdzie na…

  • Kazimierz Dolny – wspomnienie

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    Magdzi w dniu jej imienin   Czy w jasnych Słońca promieniach,czy w blasku pełni Księżyca,czy otulony śniegiem,czy też w przylaszczek mgle– Kazimierz wzrusza pięknem– Kazimierz wciąż zachwycai ciągle wraca do mniew marzeniach i we śnie. I nigdzie takie malinynie rosły jak w tej stronie,znikąd takie obrazyspod pędzli nie szły w świati nigdzie tyle wspomnieńjak w…

  • Bóg obejmuje nasze cierpienie

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Patrząc na stary, okaleczały, lecz jeszcze żywy, stary pień drzewa, stojący samotnie na zalanej słońcem łące. „Bóg obejmuje nasze cierpienie” Pod stopami – zalana słońcem miłości Bożej ziemia. Wiecznie żywa. Pachnąca. Szumiąca nieskończonością różnorodnych, współistniejących, zniewolonych granicami czasu i przestrzeni istnień ludzkich, które przemijając – zostają, rodząc się – umierają, umierając – rodzą się, spalając…

  • Patrząc na płomień gromnicy

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    I. W starym babcinym lichtarzumającym ponad sto lat,przed starym krucyfiksemz którego Chrystus na światpatrzy – tak jak przed wiekiem – woskowej płomień gromnicyjasnym światłem migoce,rozświetla duszy mej ciemnośćw samotne długie noce– jak Babci mej– przed pół wiekiem. Gromnica siłę swą bierzez wysiłku pszczół tysięcy,z ciężkiej i żmudnej pracyjasnych, letnich miesięcywśród pól– tak jak przed wiekiem.…

  • Na Anioł Pański

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    „Na Anioł Pański biją dzwony, Niech będzie Maria pozdrowiona, niech będzie Chrystus pochwalony…” (Kazimierz Przerwa-Tetmajer) *     *     * Zza wzgórz Roztocza, z Bałtyku fal, od Kresów dalekich, od górskich hal – Słońce wypływa, wraz z nim nowy dzień i znika w oddali przeszłości zły cień… „Na Anioł Pański biją dzwony” – z Maryją chcę przeżyć…