(na podstawie – MI walka o pogłębienie własnej formacji
O. Stanisław Piętka OFMCony – Rycerz Niepokalanej
– listopad 2002)
Formacja Chrześcijańska (formuła podstawowa) to:
… stały proces osobistego „dojrzewania i upodobniania się do Chrystusa, zgodnie z wolą Ojca, pod kierownictwem Ducha Świętego”.
(Adhortacja apostolska „Christifideles laici” Jana Pawła II)
Konieczna jest formacja ciągła – walka o świętość.
Św. Maksymilian Kolbe:
– Trzeba chcieć
– w = W (wzór na Świętość – moja wola = wola Boga)
– Regulamin życia:
1. Muszę być świętym jak największym,
2. Jak największa chwała Boża przez zbawienie i jak najdoskonalsze uświęcenie swoje i wszystkich, co są i będą przez Niepokalaną,
3. Z góry wyklucz grzech śmiertelny lub dobrowolny powszedni,
4. Nie opuszczę:
a) żadnego zła bez naprawienia go (zniszczenia go),
b) żadnego dobra, które bym mógł zrobić, powiększyć, lub w jakikolwiek sposób się do niego przyczynić.
Jest to regulamin (i ja chciałabym aby mój regulamin był także jak ten):
– bezkompromisowy („muszę”)
– maksymalistyczny (największa świętość)
– teologicznie poprawny (na pierwszym miejscu chwała Boga przez uświęcenie siebie i innych)
– uniwersalistyczny (największa chwała Boga, najdoskonalsze uświęcenie, każde dobro, każde zło)
– przemyślany szczegółowo i praktycznie (wykluczenie każdego grzechu, naprawienie każdego zła, powiększenie każdego dobra).
A oto mój regulamin życia przemyślany podczas rekolekcji i ofiarowany Maryi jako postanowienie adwentowe.
Jeśli św. Maksymilian dzielił się swoimi przemyśleniami, postanowieniami, modlitwą (dla uświęcenia innych), to i ja mogę podzielić się moim „Regulaminem”.
REGULAMIN ŻYCIA
- Uważne słuchanie rad i poddanie się prowadzeniu przez Niepokalaną i św. Ojca Pio,
- Absolutne zawierzenie Bogu Ojcu każdego dnia,
- Otwarcie się na głos Boży i przyjaciół (z tej i z tamtej strony życia),
- Otwarcie się na potrzeby bliźnich,
- Absolutne zapomnienie o sobie służąc bliźnim,
- Odczytywanie przy pomocy Ducha Świętego wszystkich wyzwań Boga Ojca i realizowanie ich w ścisłym zjednoczeniu z Jezusem,
- Ze wszystkich cnót doskonalenie najbardziej miłości i jak zaleca św. Ojciec Pio: „Kochać, kochać, kochać”.
- Stałe doskonalenie modlitwy – szczególnie różańcowej – dziękczynnej, wstawienniczej – i stale „modlić się i pracować”.
- Wzrastanie we wspólnotę Kościoła i stałe troszczenie się o jej potrzeby (duchowe i materialne),
- Bezustanne doskonalenie woli, rozumu, zdobywanie wiedzy, szukając prawdy i właściwej drogi na każdy moment życia,
- Czerpanie sił z Eucharystii (przez maksymalne korzystanie i z Komunii duchowej).
Lublin, grudzień 2003 r.