O Matko Płacząca, Bolesna, Lubelska,
zawsze kochająca, cierpliwa, anielska,
kiedy nad Ojczyzną zła burza wisiała,
Tyś ją łzami swymi, Matko, powstrzymała.
Ratuj nas i teraz, w tej wielkiej potrzebie,
wyproś nam u Syna, co króluje w Niebie,
łaskę męstwa, wiary, by walczył wytrwale
Naród – i się oparł szatańskiej nawale.
Lublin, dnia 18 lipca 1996 r.