Skowronki

I

Na Stachiewicza starym obrazie,
pięknym, wspaniałym w swoim wyrazie,
tron Pani Świata złotem olśniewa
na jego stopniach skowronek śpiewa.

Z odległej ziemi gdzie zboża rosły,
małe skrzydełka w niebo go wzniosły,
by zanieść Matce, gdzie słońce świeci,
wszystkie strapienia jej biednych dzieci.

***
Gdy mąż mój orał ojcowskie pole,
czy ziarno rzucał w zoraną rolę,
Czy podczas pracy liczył żłobiny,
to słuchał śpiewu małej ptaszyny.

Mały skowronek, jak przez lat wiele,
z gardziołka swego dobywał trele,
by zanieść Matce przed niebios progi
wiernego syna strapienia, trwogi.

***
Kiedym zmęczona – idę znów w pole
albo na działce uprawiam rolę,
wtedy wytchnieniem jest każda chwila,
a śpiew skowronka znów ją umila,

zanosi Matce, co patrzy z nieba
i wie najlepiej co mi potrzeba,
wszystkie me troski wraz z tą nadzieją,
że w świętych dłoniach nagle zmaleją.

***
Przed Matki Bożej świętym obrazem*
wszystkie „Skowronki”** śpiewają razem,
na skrzydłach pieśni do nieba wznoszą
serca dziecinne, o łaski proszą.

Daj im o Matko siłę wytrwania,
zdrowie i radość z tego śpiewania,
by ukochały strony ojczyste,
by miały głosy i serca czyste.

II

Te polskie skowronki, w polskiej wzrosłe glebie
Polsce śpiewem służą, na ziemi, na niebie,
niepozorne, małe te polskie ptaszęta
i te polskie dzieci: chłopcy i dziewczęta.

Wszystkie one piękno swego śpiewu czują,
wszystkie one serca zmęczone radują
a nad nimi Matka opiekę roztacza,
kocha te skowronki, ziemię i oracza.

18 września 1995 r.

III

Na Stachiewicza starym obrazie,
pięknym, wspaniałym w swoim wyrazie,
Matka Najświętsza płaszczem okrywa
i przed jastrzębia okiem ukrywa

małe ptaszyny, skowronków dziatki,
co pozostały bez ojca, matki,
na gołej ziemi, w gniazdeczku małym,
pośród bruzd pola, odkrytym całym.

***
Do dziś w mym sercu obraz ten noszę
i do Maryji prośby swe wznoszę,
by jak maleńkie gniazdeczko ptasze
płaszczem okryła rodziny nasze.

Jak przed jastrzębiem co z nieba leci
ochronić mogła skowronków dzieci
tak niech uchroni nasze pisklęta
przed złem wszelakim ta Matka Święta.

22 września 1995 r.

* W Archikatedrze w Lublinie.
** Chór „Skowronki” Młodzieżowego Domu Kultury w Lublinie.

[Matko, która wszystkich rozumiesz…]
[Bursztyny]