Twórczość literacka Danuty Kowal

Tag: obrazy

  • Ojciec – dwa sny – dwa odejścia

    —

    by

    Agata
    in ,

    Mamy jednego ojca – Boga Ojca. Lecz On realizuje w nas swoje ojcostwo poprzez ziemskich ojców. Dla mnie mój ziemski ojciec był wszystkim: największą miłością, największym autorytetem. Jak odszedł do Pana – runął mój świat. I dobry Bóg ulitował się nade mną, zesłał mi drugiego ojca, który stał się dla mnie wielką miłością ojcowską, największym…

  • 2000 – listy do Ojca Świętego

    —

    by

    Agata
    in ,

    W tym wspaniałym roku 2000 moi Przyjaciele – sąsiedzi z Domu Pomocy Społecznej im. Matki Teresy z Kalkuty w Lublinie wykonali wspaniałe dary dla Ojca Świętego. Miała zaszczyt pomóc im napisać listy do Ojca Świętego, które miały być dołączone do tych prezentów. Oto one: List pierwszy – pani Marii Świrgiel: Umiłowany Ojcze Święty! U progu…

  • Suchar

    —

    by

    Agata
    in , ,

         Przed autolitografią Leona Wyczółkowskiego „Suchar” 1933 Był on kiedyś pięknym, zdrowym, mocnym drzewem,schronieniem dla ptaków, cieniem dla zwierzątek,chwałę Bogu głosił liści swych powiewem,z nasion swoich – nowym drzewom dał początek.Gdy po swojej śmierci stał się już konarem,wspomnieniem, symbolem jak mijają wieki,uczynił go Stwórca dla artysty daremaby go utrwalił, włączył do swej teki. ***O…

  • Głębia

    —

    by

    Agata
    in , ,

         Przed autolitografią Leona Wyczółkowskiego     „Wnętrze lasu” z teki „Wrażenia z Białowieży” 1922 Staję na zalanej w krąg słońcem polaniei patrzę w głąb puszczy starej niesłychanie,na której straży stoją drzewa wierne,jak ich Ojczyzna – piękne, nieśmiertelne.Jakże tam wszystko pokryte jest cieniem,wejść bym tam chciała – choćby i marzeniem… ***Przez mego życia złe i…

  • Rozmowy z obrazami

    —

    by

    Agata
    in ,

    Przemówił kiedyś dziad do obrazu,obraz do niego nie rzekł ni razu,ale w mym życiu – przepiękne obrazyprzemawiały do mnie wiele, wiele razy. ***Dawno i nie dawno – tych obrazów twórcyobdarzeni wielkim talentem od Stwórcy,pod wpływem zachwytu, szczęścia czy cierpieniatworzyli swe dzieła – doznając olśnienia dzięki iskrze Bożej. Chwilę zatrzymali,Choć sami odeszli – to nam przekazalito…

  • Gromniczna

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Na Stachiewicza starym obrazie, pięknym, wspaniałym w swoim wyrazie, na straży polskiej zagrody stoisz, przed wilków zgrają – gromnicą bronisz jak Bożym mieczem – polskie rodziny, w mroźne, zimowe, nocne godziny – co śpią, po pracy wielce znużone, wpierw się oddawszy „pod Twą obronę”. *** Jak wstępu bronisz wilczej watasze, obrońże teraz zagrody nasze, od…

  • Słoneczniki

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    WSPOMNIENIA WRZEŚNIA 1939   Gdzieś na Saskiej Kępie, pod niebem wrześniowym aby się zasłonić przed deszczem bombowym, pod słonecznikami, ze swą lalką w ręce ukryło się w schronie – czteroletnie serce. *** Poprzez życia dalsze złe i dobre chwile pamięć ma wspomina słoneczników tyle: przed oczami stają złociste, kochane, przez ojca, przez męża – sadzane,…

  • Skowronki

    —

    by

    Agata
    in , ,

          Przed ilustracjami Piotra Stachiewicza      do legend ludowych o Matce Boskiej      Mariana Gawalewicza p.t. „Królowa Niebios” I Na Stachiewicza starym obrazie,pięknym, wspaniałym w swoim wyrazie,tron Pani Świata złotem olśniewana jego stopniach skowronek śpiewa. Z odległej ziemi gdzie zboża rosły,małe skrzydełka w niebo go wzniosły,by zanieść Matce, gdzie słońce świeci,wszystkie…

  • Siewna

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Na Stachiewicza starym obrazie,pięknym, wspaniałym w swoim wyrazie,przeszłaś po polu wielki szmat drogi,o twarde skiby kalecząc nogi, taka jak prości, zmęczeni ludzie,co całe życie przeżyli w trudziei ziarno rzucasz w ziemię zoraną,odziana w zgrzebną koszulę lnianą. *** Ty polską matkę dobrze rozumiesz,Ty jedna pomóc możesz i umiesz,gdy wielu dzieciom wciąż brakuje chleba,kiedy ugorem leży polska…

  • Powrót do przeszłości

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Gdy do wspomnień wracasz, patrz oczami duszy, przeszłość Cię zachwyci, oszołomi, wzruszy, obrazy powrócą dawno zapomniane, lecz jeszcze piękniejsze, sercem malowane. Wszystko co złe było, nie warte wspomnienia, niech nadal zostaje w głębiach zapomnienia, lecz każda przeżyta piękna szczęścia chwila na nowo odkryta, życie niech umila. 5 września 1995 r.