Tag: ptaki
-
Leszczyna
Po drzemce zimowej, na działce cienistej, gałązki leszczyny pięknej, rozłożystej, pokryły się całe cudnych bazi szatą pyłkiem kolorowym zdobioną bogato. W nasadach gałęzi, w każdym zagłębieniu maleńkie kwiatuszki śnią o zapyleniu, mini pióropusze na mini główeczkach błyszczą się czerwono w promieniach słoneczka. Leszczyna z lubością ramiona prostuje, i szczęście istnienia całą sobą czuje. I żyje…
-
Pisane tęsknotą…
Gdybyś był ze mną, rozgrzałbyś me serce, co skute lodem nic nie czuje. Rozgrzałbyś me dłonie, co przestały marzyć, że jeszcze kiedyś je ucałujesz. Gdybyś był ze mną, rozgrzałbyś mą duszę, co ciągle przeżywa, bo Tobie jest wierną – tęsknoty katusze. A ja z tym na zawsze pogodzić się muszę – że nie jesteś ze…
-
Pusta alejka…
Patrz… Pusta alejka, na drzewach drży sadź. Samotna ławeczka, wspomnienie sprzed lat, promienie nieśmiałe – ból duszy kojące dalekie, przyjazne, wciąż świecące słońce – to wszystko dziś Tobie wraz z sercem chcę dać: tę pustą alejkę, wspomnienie i sadź… Patrz… Pusta alejka, kogoś tutaj brak… Samotna ławeczka – stęskniona jak ja… Pragnienie nieśmiałe, by nim…
-
Itaka
Abp Józef Życiński w Medytacjach sokratejskich proponuje „wizję, w której widzialna rzeczywistość stanowi dziedzinę odsłonięcia niewidzialnego świata. Ten ostatni jest niezbędny, by nasze wielkie porywy ku harmonii i pięknu nie kończyły się niepowodzeniem i frustracją”. Itaka Gdy nierealnym stało się realne – niematerialnym stało się to, co materialne. Gdy rozpłynęły się we mgle marzenia o…
-
Święty Jan
W tę noc, taką piękną, tak naszą, tak krótką, pachnącą jaśminem, Kupałą, Sobótką, zstępuje – o dziwo – na ziemię mą – Jan. A drogę mu w lesie świetliki torują i anielskim chórom słowiki wtórują, a on w swoich dłoniach niesie jagód dzban. Choć on nie Słowianin, choć z dala przybywa, wie, że go polska,…
-
*** (Spłynąłeś jak biały gołąbek)
*** Spłynąłeś jak biały gołąbek na polską ziemię, Odkrywasz Bożych tajemnic – po rąbku rąbek – słucha Cię polskie plemię… Czytasz nam kartę po karcie – serca swojego księgę, balsamem słowa koisz rozdarcie Narodu – wskazujesz miłości Bożej potęgę… Powtarzasz proste, lecz jakże mocne słowa – nie wiem raz już który i kruszysz nimi jak…
-
Krzyżówka szczęścia
Krzyżówka szczęścia. W początku życiadałeś mi wielką szansę zdobyciapięknej nagrody – jeśli ułożękrzyżówkę z życia swojego – Boże! ***Treść haseł czytam z Twych znaków Boże,które studiuję w wielkiej pokorze,z obłoków jasnych, z nieba błękitu,z fal oceanów i z górskich szczytówsłuchając głosu twego cichegogłęboko w sercu moim skrytego.Pomocą w pracy zamiast słownikówjest śpiew skowronków, trele słowików,najlepszą…
-
Lublin, Księżyc i ja (2)
II W ciepły i pogodny ten wieczór jesiennywyszłam, po dniu pracy, na spacer codzienny;na wiadukcie staję, w dole auta mkną,światła lamp kwarcowych czarne niebo tną. Daleko widnieje sylwetka kościoła,wielkomiejskie światła i ruch dookołapiękne nowe bloki wzdłuż nowej ulicy– to nowy krajobraz mej starej dzielnicy. Tak niedawno jeszcze, parę lat bez mała,w dolince tej ludność uboga…
-
Jesień
I znów mamy jesień. Któraż to już, która? Nie da się spamiętać, zliczyć też się nie da. Świat tak urządziła ta Matka Natura, że po skarbie-lecie idzie jesień-bieda. Minęły już długie, piękne dni gorące, gdy wypoczywały i dusza, i ciało, krócej już po niebie błądzi blade słońce, na działkach i ludzi, i kwiatów już mało.…
-
Skowronki
Przed ilustracjami Piotra Stachiewicza do legend ludowych o Matce Boskiej Mariana Gawalewicza p.t. „Królowa Niebios” I Na Stachiewicza starym obrazie,pięknym, wspaniałym w swoim wyrazie,tron Pani Świata złotem olśniewana jego stopniach skowronek śpiewa. Z odległej ziemi gdzie zboża rosły,małe skrzydełka w niebo go wzniosły,by zanieść Matce, gdzie słońce świeci,wszystkie…