Kategoria: Moje miasto Lublin

  • Unia Lubelska

    godło: „Unitka” Unia Lubelska     Wśród drzew i kwiatów, w blasku Księżyca,na starym placu – oczy zachwycaczarny obelisk – na nim dwie postacie,lśnią złotem szat swych w srebrnej poświacie.Majestatem swoim, królewską urodąod lat zachwycają. Wciąż rozmowy wiodą.O czym? Łatwo zgadnąć. O ciężkiej przeszłości,o wiecznej, choć trudnej wzajemnej miłości,o tym, że choć lat wiele los łączył…

  • Dom moich Dziadków

    Pojęcie domu kojarzy mi się ze spokojną egzystencją, zaspokojeniem potrzeb materialnych i duchowych. Z poczuciem bezpieczeństwa, zaspokojeniem pragnienia wolności, miłości, co się nierozerwalnie wiąże z pojęciem rodziny, z rodziną pełną, zgodną, zdrową moralnie, stabilną. Wiąże się też z pojęciem Ojczyzny, z miłością do niej, z umiłowaniem ojczystej mowy, ojczystej przyrody, ojczystej kultury. Jest to pojęcie…

  • Na „Deptaku”

    Siedzę na „Deptaku”. Spokojnie płynie czas. Jasne promienie słoneczne igrają na odnowionych kamieniczkach, na lśniących kopułach lasu wież – tam, gdzie na Ratuszu wesoły Koziołek igra z wiatrem pobekując do zaprzyjaźnionego z nim Kogucika z wieży Trynitarskiej. Jak przysadzista staromiejska mieszczka  – brama Krakowska gościnnie zaprasza do wnętrz swego gospodarstwa i jak przystało dostojnej gospodyni…

  • Bracia

    „Z babcinej komody” W nawiązaniu do mojego opowiadania „Przedwiośnie” – pragnę podzielić się z  szerszym, bliskim mym sercu gronem czytelników – następną pamiątką z „babcinej komody” i refleksją : obszernymi fragmentami listów  mojego ojca – Kazimierza, do mojego stryja – Mariana, który jak już wspomniałam uprzednio – przebył całą drogę Legionów ( z pobytem w…

  • Boże Ciało

    Na polską ziemię czerwiec spłynął,wiosny i lata owiał ją czarem,serce ogarnął niegasnącym żaremmiłości do Ciebie – Jezu… W rękach  kapłanów w Opłatkach białychwyjdziesz wnet obejść nasze zagrody,pobłogosławić chaty i płody– z miłości do nas – Jezu… Gorący czerwcowy dzień. Rok 1998. Boże Ciało. Spod Archikatedry wyrusza procesja. Abp. Józef Życiński zainicjował piękny zwyczaj, aby procesja…

  • Sławinek w moich wspomnieniach

    Kiedy chodzisz po Sławinkupatrz oczami duszy,pośród bluszczy i barwinkukiedy chodzisz po Sławinku.Da Ci skarby w upominku,piękno jego wzruszy.Kiedy chodzisz po Sławinkupatrz oczami duszy. Dla mnie Sławinek stał się miejscem na ziemi, w którym przeżyłam najszczęśliwsze chwile dzieciństwa. Tu po burzach wojennych znalazłam pierwszy swój dom – wymarzony, wymodlony, zbudowany przez mojego ojca i powstały dosłownie…