Kategoria: Księżyc
-
Noc cudów
Księżyc w całej krasie znów po niebie suniei lubelskim bramom wielce się dziwuje,że bez jego własnej świetlistej pomocylśnią swym własnym światłem w Wigilijnej Nocy. A gdy już bliziutko nad Deptak przypłynął,ujrzał, jak Koziołek z Ratusza zeskoczyłi przy żłóbku wraz z osłem koziołka wywinął,gdy w stajence Jezuska maleńkiego zoczył. Po ogonie Gwiazdy Betlejemskiej zjechał,przez okienko chatki…
-
Rozmowy z Księżycem d.c.
Znów się ukazałeś mój przyjacielu, najdalszy, lecz tak bliski zawsze sercu memu. Kochany Księżycu, gdy w mym oknie stajesz, uczysz, przypominasz i sam przykład dajesz, że świecić trzeba światłem nie swoim, lecz Słońca, nie swoim, lecz Bożym, do dni naszych końca… Lublin, dnia 6 marca 2015.
-
*** (Księżycu, mój przyjacielu)
*** Księżycu, mój przyjacielu, Ty nigdy mnie nie zawodzisz, chociaż nie zawsze widoczny – swoimi drogami chodzisz. Lecz drogi te wyznaczone przez Boga przed wiekami, jasne, bo oświetlone pięknymi, licznymi gwiazdami. Uczysz jak bliźnim oświecać drogi wiodące do nieba świecąc nie swoim światłem – to tak niewiele trzeba… Uczysz tak trudnej pokory, poddania się Bożej…
-
*** (Moja piosenka dla Ciebie)
*** To moja piosenka dla Ciebie posłuchaj ją, jeżeli chcesz, przywołam też gwiazdki na niebie i Księżyc, co wspiera w potrzebie. Piosenka o mojej tęsknocie, o bólu, cierpieniu i łzach, a śpiewam ją ciągle przy mojej robocie, na jawie i w pięknych mych snach. To moja piosenka… W piosence też radość ukryta, co drzemie na…
-
Bajka – niebajka
Dla Ciebie BAJKA – NIEBAJKA Na dwóch krańcach Lublina tak daleko od siebie gdzie korzenie ich wrosły w głąb, w ojczystą ziemię – dwie dzielnice od wieków nad rzekami dwiema tak pięknieją rosnąc, że wspanialszych już nie ma. Na północy – Wieniawa – dzielnica młodzieży, szkół, uczelni, przedszkoli, księży i … żołnierzy. Na południu Wrotków…
-
*** (Znane są, jak dobrze wiecie)
*** Znane są, jak dobrze wiecie poematy o Lublinie i piosenki o Warszawie, a ja chcę rozsławić w świecie skarby skryte na Wieniawie. Na Wieniawie, co dzielnicą przepięknego jest Lublina, której każda ścieżka, kamień, skryte w sercu przypomina dawne jego dni. I te smutne, i radosne, i mojego życia wiosnę, która często mi się śni.…
-
Rozmowa z Księżycem (5)
Przekwitła róża, opadły płatki blade. Powiało chłodem jesiennych dni. A Ty, mój drogi Księżycu, swym pyzatym obliczem rozjaśniasz ciemność nocy – by piękne były me sny… Pomagasz cichutko sunąc przez nocy długiej mrok, odnaleźć się bliskim sercom tam – gdzie nie sięga ich wzrok. Babiego lata przędzę, na której łzy rosy lśnią, łączysz z nićmi…
-
Z mojego okna…
Z mojego okna niewiele widać – nisko nad ziemią: zwykły ziemski dzień. Z nieba promień Słońca i światło Księżyca – między bloków gęstwą, rzadko wkracza w cień. Lecz pod mym oknem – jak na filmie taśmie, przewija się zwykłych, prostych ludzi los. Od świtu do nocy i gdy Słońce zgaśnie, rozbrzmiewa osiedla rytmu serca głos.…
-
*** (Ziemię spowija biały puch)
*** Ziemię spowija biały puch po niebie – Księżyc – znów pyzaty – wędruje zanim wpłynie w nów – odwiedzić inne, obce światy… A niespokojny ten mój duch – do ciebie biegnie znów w komnaty wspólnych marzeń nim legnie w wygodne snów piernaty…
-
Księżycowe misterium
W księżycową, gwiaździstą, cudną noc, wyiskrzone niebo wzywa mnie i w serce rozdarte wciąż na dwoje wstępuje jakaś nowa, dziwna moc. Ku blademu światłu chcę biec i utopić w nim marzeń swoich moc, niech się zawrą już za mną podwoje, bym już mogła w spokoju wreszcie lec. W tę cudowną, gwiaździstą, cichą noc, Wielka Miłość…