Kategoria: Wiersze
-
Bardziej się wpatrujmy w Boże światło niż w ludzkie mroki
Bardziej się wpatrujmy w Boże światło niż w ludzkie mroki (abp. Józef Życiński – dnia 2 lutego 2000 r.) * * * Bardziej się wpatrujmy w Boże światło niż w ludzkie mroki chociaż przez te ludzkie mroki wieźć nas muszą często nasze ludzkie kroki lecz tak jak wędrując przez lasy i bagna gdy patrzymy w…
-
*** (Bardziej wpatrujmy się w Boże Światło)
Bardziej wpatrujmy się w Boże Światło niż w ludzkie mroki. abp Józef Życiński *** Bardziej wpatrujmy się w Boże Światło niż w ludzkie mroki, chociaż przez te ludzkie mroki wieźć nas muszą często nasze ludzkie kroki. Lecz tak, jak wędrując przez lasy i bagna, gdy patrzymy w niebo, nie wstrzyma nas żadna przeszkoda, wpatrując się…
-
Lublin, Księżyc i ja (5)
Księżyc w całej krasie znów po niebie sunie i lubelskim bramom wielce się dziwuje, że bez jego własnej świetlistej pomocy lśnią swym własnym światłem w Wigilijnej Nocy… A gdy już bliziutko nad Deptak przypłynął, ujrzał jak Koziołek z Ratusza zeskoczył i przy żłóbku wraz z osłem koziołka wywinął, gdy w stajence Jezuska maleńkiego zoczył… Księżyc…
-
U progu Roku Jubileuszowego
Wśród zapachu kwiatów o wśród rogów grania, podczas hymnów wdzięczności, radości – śpiewania, zwiastowałeś – tak jak Anioł pastuszkom objawił, że na nowo Jezus wśród nas dziś się zjawił. Lublin, dnia 24 grudnia 1999.
-
Dobrej nocy…
Białym puchem otulone, śpią już miasta, wsie i pola, niebo mrozem wyiskrzone – tylko ja nie mogę spać. Księżyc cicho po nim sunie, swe promienie do mnie śle, otulam je w snu całunie, chcę je wszystkie Tobie dać… Ten sam Księżyc nam dziś świeci, kolorowe zsyła sny, tak jak wszystkie Boże dzieci w jednym Niebie…
-
Rozmowa z Księżycem (3)
We mgle się ukryła Twa twarz promienista,lekki rumieniec pokrył Twe oblicze,jakby falą uczuć wróciło wspomnienie,znów ożyły dawne marzenia dziewicze… Ukryte głęboko serce Twe gorące– choć po niebie krążysz już od lat tysiącadrogą wyznaczoną przez Boga od wieków– choć nie swoim świecisz, ale światłem Słońca… Mgły rozsnują wkrótce Miłości promienie,Twa twarz zajaśnieje znowu światłem Słońca.Popatrz, jak…
-
*** (W pozornej brzydocie ukryte) Dla pana Krzysia
Dla pana Krzysia *** W pozornej brzydocie ukryte, gdzie drzewa w lustr błota krysztale odbite – tkwi piękno. Piękno, które wydobyć, ukazać, wraz z rąbkiem swej duszy przekazać – próbujesz. Już drzewo na głowie stojące, tańczące w zaułkach słońce – pieśń śpiewa. I w szarej, wieczornej godzinie ze zdjęć Twych już piękno płynie –…
-
Zaćmienie
*** W czerń się oblekło oblicze Księżyca,kiedy się wtoczyło w tarczy Słońca blaski nic tak oczu ludzkich nie zachwyca,jak jego przybranie w szczerozłoty kask. Niepokój ogarnia wszelakie stworzenie,Słońce jaśniej świeci, choć promieni mniej,Ziemię wciąż ogarnia groza i milczenie,Człowiek – nowe piękno odnajduje w niej. Siły słońca blasku zaćmić nic nie zdoła,Nawet połączona stu księżyców moc.Ciemność…
-
* * * (Spotkałam na swej drodze)
* * * Spotkałam na swej drodze cierpiącego człowieka, spotkałam człowieka dźwigającego swój krzyż. Spotkałam łzy i pot cierpiącego człowieka, jego boleść, upadki – to byłeś TY… Spotkałam na swej drodze dłoń wyciągniętą człowieka, spotkałam na swej drodze uśmiech miłości przez łzy. Spotkałam na swej drodze – niebo w oczach człowieka. Dłoń, uśmiech, miłość i…
-
Ojciec Pio
O, Matko moja, racz sprawić, by moja miłość stała się większa. Miłość nie cierpi zwlekania. Trzej Królowie, zaledwie przybyli (do Jezusa), nie szczędzili trudu, by poznać i pokochać Tego, Który pod wpływem Łaski Bożej zdobył ich serca. Obdarzył ich taką miłością, która chce się poświęcać, ponieważ serce ludzkie w swych małych granicach nie może jej…