O Matko ziemska! Gdy Dziecko Twoje
– w swą trudną drogę wyrusza
niechaj znak krzyża na jego czole
skreślą Twe dłonie.
Gdy serce Twoje – często samotne
i płacze dusza
– wszystkie obawy, troski, tęsknoty
skieruj wprost do NIEJ.
A Jemu -zawsze niech towarzyszy
wspomnienie dłoni kochanych,
sił mu dodaje – w pracy pomaga
moc Twych różańców szeptanych.
Lublin, dnia 12 stycznia 1997 r.