Tag: Papież
-
Zamyślenie – W cieniu krzyża
„Króla wznoszą się ramiona, Tajemnica krzyża błyska; Na nim życie śmiercią kona, Lecz z tej śmierci życie tryska.” – pieśń ludowa – Krzyż, krzyż, ciągle krzyż, ciągle krzyże. Jak trudno mi je pokochać… Jako małe dziecko przeżyłam oblężenie Warszawy. Wędrówki wśród pożarów, trupów końskich i ludzkich, bomby, pociski… Przeżyłam szok. Potem przez długie lata okupacji…
-
Kochać – to na Bożą miłość serce wciąż otwierać
Rozważanie na kanwie myśli kardynała Wojtyły Elementarz etyczny, rozdział 18 – „Sprawiedliwość i miłość” Kochać – to na Bożą miłość serce wciąż otwierać i nie dawać mu nigdy w marazmie zamierać, wiedząc, że: miłość, to siła moralna, potężna energia, wielka, niezniszczalna, co jedna, jedyna pozwala się zbliżyć do osoby kochanej – i tak się…
-
Na Anioł Pański
„Na Anioł Pański biją dzwony, Niech będzie Maria pozdrowiona, niech będzie Chrystus pochwalony…” (Kazimierz Przerwa-Tetmajer) * * * Zza wzgórz Roztocza, z Bałtyku fal, od Kresów dalekich, od górskich hal – Słońce wypływa, wraz z nim nowy dzień i znika w oddali przeszłości zły cień… „Na Anioł Pański biją dzwony” – z Maryją chcę przeżyć…
-
*** (U kresu wędrówki mojej)
…Słowiańska księgo tęsknot! U kresu się rozdzwoń, jak chórów zmartwychwstalnych mosiężna muzyka, pieśnią świętą, dziewiczą, poezją pokłonną i hymn człowieczeństwa – Bożym Magnificat…” (Karol Wojtyła „Magnificat” – Hymn „Psałterz – Księga Słowiańska” oficyna Cracovia – Kraków 1996) *** W kresu wędrówki mojej wypełnił się po brzegi kielich tęsknoty. Ostatnia jej gorzka kropla upadła…
-
Łan
… Oto tu apostolski jest kościół, chram i zamek ludzi miodnych, piastów gościnnych i lechów. Oto w monstrancji niosą słowiański Samrament – pokój idzie przyłogiem – błogosławi i strzechom… I oto – Amen – Pieśniom niech się stanie zadość: Słowiańska pieśń Miłości – Łado – Łado – Łado!” (Sonet VIII – Karol Wojtyła –…
-
*** (Moje marzenia)
*** Moje marzenia – tak rzadko się spełniają, moje marzenia – we łzach się rozpływają i te ogromne i te malutkie w głębinach serca zrodzone – smutkiem… Słonecznym rankiem – gdy ból serce ściskał, wraz z mą tęsknotą znów łzy wyciskał, od stóp Giewontu, wraz z Ojca Świętego promieniem spłynęły w duszę mą słowa –…
-
*** (Spłynąłeś jak biały nadziei gołąbek)
Ojcu Świętemu *** Spłynąłeś jak biały nadziei gołąbek na polską ziemię, odkrywasz Boskich tajemnic – po rąbku rąbek – słucha Cię ludzkie plemię… Czytasz nam karta po karcie – serca swojego księgę, balsamem słowa koisz rozdarcie Narodu – wskazujesz miłości Bożej potęgę… Powtarzasz proste, lecz jakże mocne słowa, nie wiem raz już który, i kruszysz…
-
*** (Spłynąłeś jak biały gołąbek)
*** Spłynąłeś jak biały gołąbek na polską ziemię, Odkrywasz Bożych tajemnic – po rąbku rąbek – słucha Cię polskie plemię… Czytasz nam kartę po karcie – serca swojego księgę, balsamem słowa koisz rozdarcie Narodu – wskazujesz miłości Bożej potęgę… Powtarzasz proste, lecz jakże mocne słowa – nie wiem raz już który i kruszysz nimi jak…
-
*** (Teraz, u stóp Maryi)
Uroczystość odpustowa w kościele p.w. św. Maksymiliana w Lublinie *** Teraz, u stóp Maryi, w blasku Bożej chwały, kochającym sercem ogarniasz świat cały. Nad dżdżystym Lublinem wzrok swój zatrzymałeś, w dźwięk dzwonów, rytm pieśni i serc się wsłuchałeś, Maksymilianie… Widząc, jak z witraży w najbliższe stulecia patrzą: Papież Polak, Prymas Tysiąclecia, w świątyni, którą…