Twórczość literacka Danuty Kowal

Tag: szczęście

  • *** (Gdy od ołtarza…)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Gdy od ołtarza do serca mego     – płyniesz w Kapłana dłoni,serce me cicho zalewa fala     wezbranej szczęścia toni. Kiedy z rąk Jego opłatek mały     – w serce przenika,na widok Gościa – sprzed oczu duszy     cały świat znika. Gdybyś nie ukrył siebie o Jezu     – w opłatku małym,nie wszedłbyś w małe serce człowieka     z Bóstwem Swym całym. Gdybyś inaczej przeniknął duszę     – jak…

  • Owoc pomarańczy

    —

    by

    Agata
    in , , ,

    Gdy Bóg przed laty duszę mą stworzył, oczy na cuda świata otworzył, skierował pierwsze moje spojrzenie na drogiej Babci mej ręki drżenie. W ręce tej owoc błyszczał soczysty, w poświacie słońca piękny, złocisty, palce na części owoc dzieliły a oczy dziecka zachwytem lśniły. *** Gdy Bóg po latach wnuki me stworzył, oczy me znowu szerzej…

  • Bursztyny

    —

    by

    Agata
    in ,

    Kiedy nad Bałtykiem ranne wstały zorze,po wieczornym sztormie, na plaży siedziałam,złociste bursztyny, co dało mi morze,z wodorostów, szlamu, piasku wybierałam. Te piękne „kamyczki” oczy me cieszyły,upajały blaskiem odbitych promieni,a gdy nanizane na nici już byłydały radość innym – co byli zmęczeni. ***Kiedy dziś w mej duszy jasne wstają zorzepo życiowych sztormach, trudnych, ciężkich latach,zbieram chwile…

  • Krzyżówka szczęścia

    —

    by

    Agata
    in ,

    Krzyżówka szczęścia. W początku życiadałeś mi wielką szansę zdobyciapięknej nagrody – jeśli ułożękrzyżówkę z życia swojego – Boże! ***Treść haseł czytam z Twych znaków Boże,które studiuję w wielkiej pokorze,z obłoków jasnych, z nieba błękitu,z fal oceanów i z górskich szczytówsłuchając głosu twego cichegogłęboko w sercu moim skrytego.Pomocą w pracy zamiast słownikówjest śpiew skowronków, trele słowików,najlepszą…

  • Rozmowy z obrazami

    —

    by

    Agata
    in ,

    Przemówił kiedyś dziad do obrazu,obraz do niego nie rzekł ni razu,ale w mym życiu – przepiękne obrazyprzemawiały do mnie wiele, wiele razy. ***Dawno i nie dawno – tych obrazów twórcyobdarzeni wielkim talentem od Stwórcy,pod wpływem zachwytu, szczęścia czy cierpieniatworzyli swe dzieła – doznając olśnienia dzięki iskrze Bożej. Chwilę zatrzymali,Choć sami odeszli – to nam przekazalito…

  • Rozmyślania o chwili obecnej

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    I Nie wstrzymasz rzeki, która płynie w dal, nie zgłębisz morza, nie zatrzymasz fal, nie schwytasz wiatru, co wieje od hal, nie cofniesz czasu, choć tak bardzo żal. Lecz póki serca Twego bije dzwon, niechaj brzmi jasno, czysto jego ton, ciesz się tą chwilą, którą daje Pan, napełniaj szczęściem duszy Twojej dzban (9.III.1996) II Tym…

  • *** (Kiedy w przeszłość wracam)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Szanownemu Panu Edwardowi Hartwigowi ze wspomnieniem wystawy Jego prac w Teatrze NN w Lublinie jesienią 1995 roku. Kiedy w przeszłość wracam wiele, wiele razy, wywołuję w duszy z dzieciństwa obrazy, w przepięknej, uroczej scenerii Lublina i pana Hartwiga pamięć ma wspomina. Dzięki Tobie znowu przeżywam wspomnienia wydobyte z pamięci i z mgły zapomnienia. Mój najdroższy…

  • Lublin, Księżyc i ja (1)

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    I Po ciężkim dniu pracy jesień odpoczywa,i bezchmurnym niebem miasto swe okrywa,po którym wędruje ten sam co przed laty,Księżyc uśmiechnięty, błyszczący, pyzaty. W jego blasku stoją piękne stare drzewa,jesień je w złociste sukienki odziewa,ja także po pracy wędruję z nim razem,zachwycam się pięknym Lublina obrazem. Kiedy cuda miasta przed oczami stają,wspomnienia z przeszłości jak żywe…

  • Powrót do przeszłości

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Gdy do wspomnień wracasz, patrz oczami duszy, przeszłość Cię zachwyci, oszołomi, wzruszy, obrazy powrócą dawno zapomniane, lecz jeszcze piękniejsze, sercem malowane. Wszystko co złe było, nie warte wspomnienia, niech nadal zostaje w głębiach zapomnienia, lecz każda przeżyta piękna szczęścia chwila na nowo odkryta, życie niech umila. 5 września 1995 r.

  • Kiedy w dzień pogodny

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Kiedy w dzień pogodny po lesie wędrujesz, stąpając po ziemi grzybów wypatrujesz, nie możesz bez przerwy spoglądać pod nogi, byś w gęstwinie leśnej nie zagubił drogi. Musisz wciąż spoglądać na boki, przed siebie, obserwować znaki na drzewach, na niebie, najpiękniejsza zdobycz szczęścia nie przyniesie, jeżeli sam siebie zagubisz w tym lesie. Musisz jak dąb stary…