Kategoria: Przyroda
-
Wspomnienie
Zapłakało sierpniowe niebonad niespełnionym marzeniem,żegnając łzami deszczute jasne, letnie dnii pierś ma wzbiera bólem,ciężkim jak głaz westchnieniemspowiła serce mojew utkane ze smutku mgły. A słońce się ukryłoza ciężką chmur zasłoną,żałując ziemi nawetpromieni – tych co płonąnadziei wiecznym ogniem– susząc wciąż ludzkie łzy.Wtem nagle zawiał od morzaożywczy wiatr: wspomnień lata,fal szumu i zapachu– już gęsta mgła…
-
Leszczyna
Po drzemce zimowej, na działce cienistej, gałązki leszczyny pięknej, rozłożystej, pokryły się całe cudnych bazi szatą pyłkiem kolorowym zdobioną bogato. W nasadach gałęzi, w każdym zagłębieniu maleńkie kwiatuszki śnią o zapyleniu, mini pióropusze na mini główeczkach błyszczą się czerwono w promieniach słoneczka. Leszczyna z lubością ramiona prostuje, i szczęście istnienia całą sobą czuje. I żyje…
-
Z mojego okna… (3)
Z mojego okna tyle piękna widzę… Na to, co nie piękne przymykam oczy. Roztacza przede mną cały świat uroczy – Stwórca wszego piękna – nasz PAN… Liście już spadają, dzieciaki kochane szeleszcząc nóżkami kasztany zbierają. A zaraz za rogiem, niestrudzony w posłudze, idzie z Panem Bogiem raźnym krokiem – Ksiądz. Gdy spojrzę do góry, na…
-
*** (Znane są, jak dobrze wiecie)
*** Znane są, jak dobrze wiecie poematy o Lublinie i piosenki o Warszawie, a ja chcę rozsławić w świecie skarby skryte na Wieniawie. Na Wieniawie, co dzielnicą przepięknego jest Lublina, której każda ścieżka, kamień, skryte w sercu przypomina dawne jego dni. I te smutne, i radosne, i mojego życia wiosnę, która często mi się śni.…
-
Róża – ta jedyna…
Wśród tysiąca róż wyrosła, prosta, zgrabna i wyniosła i jak inne – ta jedyna pięknem swoim zachwycała i czekała, wciąż czekała… No i ręka Opatrzności spośród innych róż mnogości delikatnie ją wyjęła i od Serca – wraz z Miłością swoją, Bożą – Sercu dała… Gdy swą misję zrozumiała, listki swe rozprostowała, blade płatki rozchyliła i…
-
Jesień (2)
Jesień – złotymi liśćmi szeleszcząca. Jesień – czasem łzą żalu pośród dżdżu płacząca. Jesień – w poświacie Księżyca wspomnienie rodząca…i…tęsknotę… Jesień – czas zbioru dojrzałych owoców serc. Jesień – czas siewu złotych ziarn ozimych w glebę latem rozgrzaną. Jesień – czas obumierania – by wiosną rozkwitnąć różą – w ogrodzie pełnym róż. Jesień – jesień…
-
Na wypalonych ugorach Poręby
Na wypaloną ziemię promień padł, na wypalonej ziemi zakwitł kwiat, na osmalonym drzewie ptaszek siadł, zanucił ziemi pieśń o Bogu – pieśń nadziei… Od lasu zawiał rześki wiatr, Słońce w uśmiechu przyćmiło blask, przesłało ku mnie światło Boże – światło nadziei… Na udręczoną duszę promień padł, nadzieją wokół ożył świat, że w oczach Twoich ujrzę…
-
Boże Krokusy
Patrząc na poniewierane wiosennym wiatrem świeżo rozkwitłe krokusy Między wiosennymi wichrami małe krokusy wyrosły między wiosennymi burzami wzrok swój do nieba wzniosły choć daleko od siebie zgodnie ich serca biły i w księżycowe noce o jednym, tym samym śniły ta sama matka ziemia je wszystkie wykarmiła ta sama matka ziemia do serca swego tuliła jednymi…
-
Boże krokusy
Patrząc na poniewierane wiosennym wiatrem świeżo rozkwitłe krokusy: Boże krokusy Między wiosennymi wichrami małe krokusy wyrosły, między wiosennymi burzami wzrok swój do nieba wzniosły. Choć daleko od siebie zgodnie ich serca biły i w księżycowe noce o jednym, tym samym śniły. Ta sama matka ziemia je wszystkie wykarmiła, ta sama matka ziemia do serca swego…
-
*** (W najpiękniejszych stronach) Dla pana Krzysia
Dla pana Krzysia *** W najpiękniejszych stronach, w zakątkach Roztocza, gdzie pachnącym lasem pokryte wzgórz zbocza, Tanwią płyną wody wciąż jak kryształ czyste, a powietrze dotąd zdrowe i przejrzyste – Bóg w swych wędrówkach przystanął w zachwycie i w Tanwi odmętach ukrył swe odbicie. A Ty uchwyciłeś to odbicie Boże w wodzie czystej jak…