***
W najpiękniejszych stronach, w zakątkach Roztocza,
gdzie pachnącym lasem pokryte wzgórz zbocza,
Tanwią płyną wody wciąż jak kryształ czyste,
a powietrze dotąd zdrowe i przejrzyste
– Bóg w swych wędrówkach przystanął w zachwycie
i w Tanwi odmętach ukrył swe odbicie.
A Ty uchwyciłeś to odbicie Boże
w wodzie czystej jak łza – w roztoczańskim borze.
Uchwyciłeś je mgnieniem i nam ukazałeś,
razem ze swym sercem ukrytym w niej
– dałeś nam, byśmy w przódy duszę w niej obmyli
i w głębinach jej skarby ukryte odkryli.
Odczytali to, czego słowo wyrazić nie zdoła,
usłyszeli – jak Stwórca w dziełach swoich woła
grą barw, świateł i kształtów mnogością,
grą cieni, wód głębią – przemawia z miłością
do Ciebie, przez Ciebie
– do nas…
Lublin, dnia 6 lipca 2000 r.