Twórczość literacka Danuty Kowal

Autor: wnuczka

  • *** (Ziemię spowija biały puch)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    *** Ziemię spowija biały puch po niebie – Księżyc – znów pyzaty – wędruje zanim wpłynie w nów – odwiedzić inne, obce światy… A niespokojny ten mój duch – do ciebie biegnie znów w komnaty wspólnych marzeń nim legnie w wygodne snów piernaty…

  • Księżycowe misterium

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    W księżycową, gwiaździstą, cudną noc, wyiskrzone niebo wzywa mnie i w serce rozdarte wciąż na dwoje wstępuje jakaś nowa, dziwna moc. Ku blademu światłu chcę biec i utopić w nim marzeń swoich moc, niech się zawrą już za mną podwoje, bym już mogła w spokoju wreszcie lec. W tę cudowną, gwiaździstą, cichą noc, Wielka Miłość…

  • Zielona miłość

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    Z księżycowych bajek Zielona miłość W srebrnych promieniach Księżycaw ze snów utkanej sadzawcezakochał się mały Krokodylw dużej, zielonej Żabce. W jej oczach dużych, marzących,w miękkiej zielonej łapcei podczas pełni Księżyca,oświadczył się on – miłej Żabce. A gdy się dogadali– szepnął do ucha Żabce:o naszej zielonej miłościpowiedzmy naszej Agatce… * * * Czerwony kapturek,zielona kurteczka,to idzie…

  • Lublin, Księżyc i ja (5)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Księżyc w całej krasie znów po niebie sunie i lubelskim bramom wielce się dziwuje, że bez jego własnej świetlistej pomocy lśnią swym własnym światłem w Wigilijnej Nocy… A gdy już bliziutko nad Deptak przypłynął, ujrzał jak Koziołek z Ratusza zeskoczył i przy żłóbku wraz z osłem koziołka wywinął, gdy w stajence Jezuska maleńkiego zoczył… Księżyc…

  • *** (Im stromiej)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    *** Im stromiej, im wyżej – tym jaśniej, tym bliżej – do Słońca… Im trudniej, tym łatwiej – wraz z Bogiem wytrwać – do k o ń c a … Lublin, dnia 27 lutego 1999 r.

  • Dla Wojtusia

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    I Po jesiennym niebie ciemne chmury mkną, blade niebo płacze dżdżu smutnego łzą, o dachy i rynny deszcz miarowo stuka, muzyką umila sen mojego wnuka. Śpij więc, śpij maleńki, miną słotne dni, rozjaśnione blaskiem przez Twe złote sny, a Babcia różańcem owinie Twój świat, by Ci Bóg rozjaśniał chwile przyszłych lat. Lublin, dnia 5 listopada…

  • Droga Krzyżowa

    —

    by

    wnuczka
    in ,

     STACJA I – Jezus skazany na śmierć Sąd niezawisły wyrok już wydał i odwołania nie ma już. Boga i Miłość na śmierć skazano. Męka, tortury i krzyż – tuż, tuż… Sądy wyroki dziś wciąż wydają, a jeszcze wcześniej języków sąd. Ręce „Piłaci” wciąż umywają, nienawiść – miłość usuwa w kąt. Poznawaj Prawdę – by Jej…

  • Zamyślenie – W cieniu krzyża

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    „Króla wznoszą się ramiona, Tajemnica krzyża błyska; Na nim życie śmiercią kona, Lecz z tej śmierci życie tryska.” – pieśń ludowa – Krzyż, krzyż, ciągle krzyż, ciągle krzyże. Jak trudno mi je pokochać… Jako małe dziecko przeżyłam oblężenie Warszawy. Wędrówki wśród pożarów, trupów końskich i ludzkich, bomby, pociski… Przeżyłam szok. Potem przez długie lata okupacji…

  • W zimową noc

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Poświata Księżyca w gwiazdkach śniegu lśni, noc ta mnie zachwyca, wraz z wspomnieniem dni, gdy Księżyc jak dzisiaj rozświetlał mą noc a sen nie nadchodził – bo w niej marzeń moc – tańczyła… Poświata Księżyca w gwiazdkach śniegu lśni, jak zawsze zachwyca wspomnieniem tych dni, gdy cisza zimowa w nocy i w poranek, melodią dzwoneczków…

  • Peregrynacja Krzyża

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Wysprzątaj wnętrze swojego domu, wysprzątaj wnętrze serca swego, otwórz ramiona swojego domu, otwórz ramiona serca swego. Przyjmij do domu i serca swego najdroższe w świecie – Krzyża ramiona, na których teraz, zawsze i wiecznie Jezus z miłości do Ciebie – kona… Nie bój się krzyża, nie bój się bólu lecz krzyż swój razem z Jezusa…