STACJA I – Jezus skazany na śmierć
Sąd niezawisły wyrok już wydał
i odwołania nie ma już.
Boga i Miłość na śmierć skazano.
Męka, tortury i krzyż – tuż, tuż…
Sądy wyroki dziś wciąż wydają,
a jeszcze wcześniej języków sąd.
Ręce „Piłaci” wciąż umywają,
nienawiść – miłość usuwa w kąt.
Poznawaj Prawdę – by Jej nie skazać,
poznawaj Boga – byś zawsze mógł
Boga i Prawdę innym ukazać
a sędzią może być tylko – BÓG…
STACJA II – Jezus bierze krzyż na swe ramiona
On wziął za Ciebie krzyż na ramiona,
On wziął na Siebie nieprawość Twą.
On wziął na Siebie Twoje zadania
i Twoją drogę wraz z Twoją łzą.
Gdy sił Ci braknie, pot Cię zalewa
i coraz trudniej wspinać się wzwyż,
pamiętaj: chociaż ciało omdlewa,
On dźwiga z Tobą stale Twój krzyż…
On wziął za Ciebie krzyż na ramiona,
On wziął na Ciebie nieprawość Twą,
więc dźwigaj razem z Nim swe zadania,
On idzie z Tobą drogą Twą…
STACJA III – Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem
Pierwszy raz upadł – nie Bóg, lecz Człowiek,
którego zwalił nie pierwszy cios.
Lecz Bóg się w ciało człowieka oblekł
aby podzielić jego los.
Ludzką jest rzeczą w drodze upadać,
nim się wypełni nasz ziemski czas,
lecz w tym upadku nie trwać, lecz wstawać
ufając Bogu, że wesprze nas
– jest rzeczą Boską. Z Jego pomocą
przejdziesz swą drogę – krzyżową też.
Wspierany Jego miłością, mocą
dojdziesz wnet tam, gdzie cierpień kres.
STACJA IV – Jezus spotyka swą Matkę
Na drodze Jezusa Maryja stanęła,
Serce Jej blisko Jego Serca biło,
nowe siły w najdroższe Ciało Jego tchnęło,
milcząc, współcierpiąc, wciąż dla Niego żyło.
Ona i Twą Matką, i z Tobą w s p ó ł c z u j e ,
Ona – na Twej drodze milcząc ciągle staje,
jak najdroższym dzieckiem wciąż się opiekuje
i drogę wskazuje – tam, gdzie dróg rozstaje.
Nigdy nie odrzucaj Serca Matczynego,
które w ciężkich chwilach, jak może – ratuje,
nigdy nie odrzucaj serca spotkanego,
które na Twej drodze – z Tobą wciąż w s p ó ł c z u j e …
STACJA V – Szymon z Cyreny pomaga Jezusowi dźwigać krzyż
Krzyż Jezusa – człowiek musiał pomóc dźwigać,
lecz później zrozumiał trudu swego treść:
że na nic się nie zda przed cierpieniem migać,
że człowiek z Jezusem krzyż powinien nieść…
Bo zbawienie świata przez Boga nam dane,
bez udziału człowieka nie mogło się stać.
W naszym życiu krzyże przez Niego zesłane
dźwigać musim wspólnie – a ból Jemu dać…
„Jedni drugich brzemiona dźwigajmy,
aby wypełnić Zakon Chrystusowy”.
Wezwanie to w życiu swym wciąż wypełniajmy,
stale dokonując w nas samych przemiany…
STACJA VI – Weronika ociera twarz Jezusa
Ileż trzeba było nadludzkiej odwagi,
by w tłum szalejący, rozbestwiony wejść
tam, gdzie na Niewinność – razy i zniewagi
padały, a krzyż dalej trzeba było nieść ?
Ileż trzeba było nadludzkiej odwagi,
by wyciągnąć ręce, by uczynić gest,
gest miłości, otrzeć Tę Twarz ukochaną,
z ludzkiej wzgardy, krwi, potu i łez ?
Módlmy się o siły, miłość i odwagę,
byśmy mogli cierpieniom ulżyć sercem swym.
Iść w tłum, tam, gdzie człowiek znosi ból, zniewagę,
tak, jak kiedyś cierpiał Jezus – Boży syn…
STACJA VII – Jezus drugi raz upada pod krzyżem
Jezus pod krzyżem naszych win upada
lecz wstaje i idzie naprzód drogą swą,
a nam zawsze widzieć w nim Boga wypada,
chociaż ludzką drogą w męce idzie On.
Idąc przez wieki Kościół też upada,
bowiem ludzką drogą także idzie on,
lecz wspierany mocą Bożą – stale włada,
wciąż powstając, zdąża tam, gdzie Boży tron.
Każde jego dziecko także wciąż upada,
wstaje – idąc dalej drogą swą,
i Ty dziecko Boże – gdy upadasz – wstawaj,
chociaż i swą drogę znaczysz często łzą.
STACJA VIII – Jezus pociesza płaczące niewiasty
Na jego drodze niewiasty stanęły,
płaczem nad Nim – ból swój wyrażały
a On je pocieszał, gdy we łzach tonęły
by nie nad Nim, lezc nad sobą i dziećmi płakały.
Nad Jezusem i światem płacz dziś nie pomoże,
taka już od wieków kolej losu jest.
Nam i dzisiaj trzeba pojąć słowo Boże,
by umacniać innych – najpierw swój krzyż nieść.
On sam w strasznej męce – o innych pamiętał,
wspierał i nauczał, dostrzegając łzy.
Choć boleścią wielką dusza przeniknięta,
o innych pamiętać – naucz się i Ty…
STACJA IX – Jezus trzeci raz upada pod krzużem
Trzeci raz już Jezus pod krzyżem upada,
ciało już słabnie, a gawiedź wciąż kpi.
Wokoło gapiów drwiących gromada,
lecż wstaje, by dotrwać kresu męki dni.
Jak długo można wytrzymać cierpienie,
ile razy wstawać z upadków swych dna ?
Skąd wciąż czerpać siły na zadań spełnienie,
gdy się wkrąg roztacza beznadziei mgła ?
Gdy Jemu otworzysz całe serce swoje
i Jemu dasz w darze swoich cierpień krzyż,
On we wszystkich upadkach Tobie dopomoże,
wstaniesz zawsze, dążąc wciąż z Nim wzwyż…
STACJA X – Jezus z szat obnażony
Najświętsze Ciało okrutnie zmęczone,
tą krzyżową męką, która jeszcze trwa,
przed złym, wrogim tłumem stałó obnażone,
a cierpienie jeszcze nie sięgnęło dna.
Ze wszystkiego – co Jego, co ludzkie odarty,
wziął na śiebie wszystko, co człowiek mógł znieść,
człowiek zaś przez przez winy swe stał się nie warty
przebaczenia Boga , by do Nieba wejść.
Jezus i za nasze grzechy nieczystości,
myśli i pragnienia i uczynki złe
– cierpiał obnażony pośród ludzkiej złości,
więc na dobre odmień całe życie swe…
STACJA XI – Jezus przybity do krzyża
Gdy ręce nie mogły już błogosławić,
gdy nogi nie mogły nieść Dobrej Nowiny,
usta jeszcze mogły Boga sławić,
mogły jeszcze przebaczać – nawet łotra winy.
Jeżeli pragniesz Jego tak miłować,
że chcesz zawisnąć na swym krzyżu dziś
i nawet w męce chcesz Go naśladować
i Jego drogą aż do grobu iść
– możesz jeszcze zawsze krzywdy wybaczać,
możesz swą duszę oddawać Mu wciąż,
łaski dla bliskich swoich wypraszać,
siły znajdując w s p ó ł c i e r p i e n i u
z N I M …
STACJA XII – Jezus na krzyżu umiera
Słońce oblicze swoje zakryło
i światem wstrząsnął z niebios grom.
Serce ostatni raz zabiło,
ostatnie tchnienie wydał ON…
Coś się zaczęło, coś się skończyło.
On umarł, byśmy my mogli żyć.
Żyć życiem z Nim, tym, które było
stracone dla nas – przez nasz grzech.
Słońce oblicze swe zakrywa,
niech wstrząśnie duszą Twoją grom,
choć już dwudziesty wiek upływa,
dla Ciebie ciągle kona ON…
STACJA XIII – Jezus zdjęty z krzyża i na ramionach swej Matki złożony
Ludzie odeszli, bo „już się stało”,
odeszli spocząć przed świętem w domach.
Okrutnie zbite Ciało zostało
złożone w Matki Bolesnej ramionach.
Mężne jej serce z ufnością stanęło
w początku nowych, nie znanych Jej dróg,
siedem już mieczy serce przeniknęło,
ból jej zrozumieć umiał tylko Bóg.
Ona jest Matką największej boleści,
Ona rozumie zawsze dzieci swe.
Gdy Twoje serce boleści nie zmieści,
oddaj w Jej ręce wszystkie bóle swe.
STACJA XIV – Jezus złożony w grobie
Cisza zaległa miasto uśpione,
krzyż już za nami i męki dni,
Ciało zmęczone w grobie złożone,
Dusza otwiera do Nieba drzwi.
W ciszy się dzieją rzeczy największe,
których nam pojąć nie sposób jest.
Rzeczy największe, rzeczy najświetsze,
w ciszy i cierpień i życia kres.
Cisza zalega Kościół Boży,
za Tobą kiedyś i g r ó b zostanie
który swą mocą sam Bóg otworzy,
i będzie tylko już z m a r t w y c h w s t a n i e…
Lublin, luty 1999 r.