Kategoria: Wiersze

Nowe soki krążą w sercach wszystkich ludzi,dusza tak jak ziemia ze snu znów się budzi,wyciąga ku Niebu zdrętwiałe ramiona– jak ziemia – słońca i Boga spragniona. Czeka na oracza. by w orce wiosennej,w ciężkiej. mozolnej pracy codziennejoczyścił ją z chwastu, do siewu sposobił,z marnego ugoru – żyzne pole zrobił. Choć Cię wielkopostna ciężka orka czeka,a…

Od gór lodowych, od dzikich ludów,z buszów Afryki, z sybirskich tajggłos ich dochodzi – modlitwy proszą,która pomoże im głosić raj. Mówią, że dzięki niej tylko żyją,ona im daje wytrwania moc,dzięki niej – serca miłością biją,a słów ich światło – rozjaśnia noc. W obsiane pole kąkol zasiewaZŁY – co wciąż czyha i ostrzy kły,w tak ciężkiej…

Cóż Ci mogę życzyć nowegoW tę. cudowną noc Zmartwychwstania– jak nie z serca swego całegosiły i mocy wytrwaniaw drodze, którą kroczysz wytrwale,dźwigasz krzyż swój krok w krok za Chrystusemi o sobie nie myśląc już wcaleJemu dajesz i ciało i duszę. Bierzesz troski tych co za Tobą– na swe silne, zmęczone ramionai prowadzisz do zmartwychwstaniaserca tych…

Alumnom Boże mój – Oni dzisiaj nie wiedząile im życie przyniesie burz, młodzieńcze serca tak mocno biją,Ty jesteś przy nich tuż, tuż       – bliziutko … Boże mój – Oni dzisiaj nie wiedząile ich czeka trudu i łez,by serca swoje w piersiach utrzymać,by tylko Tobie śpiewały pieśń       – jak dzisiaj … Boże mój – Oni jeszcze nie wiedzą…

Matka – którą Babcia moja szczególnie kochała,Matka – która Syna Swego do serca mi dałaprzed swym wizerunkiem – z rąk czciciela swego:księdza Mentzla -wówczas bardzo sędziwego – od dziecka szczególnie mną się opiekuje,matczyną opiekę zawsze w sercu czujęilekroć wstępuję w jej progi gościnnei czuję się u stóp jej – jak dziecko niewinne. Matko – która…

Gdy dziecko swej matki bardzo potrzebuje,Jej serce kochając, szybko to wyczuje,ból jego łagodzi, łzy z oczu ociera,sił nowych dodaje – gdy dusza umiera. Maryjo -co sercem ogarniasz świat cały,obejmujesz. takie nim i gród nasz mały,od wieków w cudownych Twoich wizerunkachpomocy udzielasz we wszystkich frasunkach. W mieście tym, przed laty „miastem cudów” zwanym,skąd początek brały przeróżne…

Wielka wygrana – szczęściem stać się możeporażka – chwałągdy w Twoje dłonie swoje losy złożęmam pulę całą – Zła droga – może dobrą stać sięprosta – zawiłągdy jestem z Tobą – czego mam bać sięTy jesteś MIŁOŚĆ – Krzyż życia – może stać się światłema światło – krzyżemproszę Cię – przytul – Tobie Boże łatwiejBędziemy…

Dałeś mi piękną – trudną Miłość –      dziękuję Ci Boże –dałeś mi piękną – trudną Przyjaźń –      dziękuję Ci Boże –dałeś mi piękne – trudne Życie –      dziękuję Ci Boże – Lublin, 29 listopada 1996 r. [A duch wieje kędy chce…]

Tyle słów o Miłości napisanojakby ją już zmierzono i wymalowanoA Tyś pokazał e jest nieskończonajak Stwórca w Matczynych ramionachjak nieskończona jest siła człowiekaco przez Matkę do Boga się uciekadrogą tęsknoty – na kolanach – którą jest NIEPOKALANA – Lublin, 31 sierpnia 1996 r. [A duch wieje kędy chce…]