Twórczość literacka Danuty Kowal

Tag: cisza

  • *** (Gdy nie wiem, co robić)

    —

    by

    Agata
    in , ,

    *** Gdy nie wiem, co robić, same trudności mam wokół siebie, gdy tylko mogę, z wielką ufnością – radzę się Ciebie. Gdy czuję smutek, wielką samotność i pustkę wokół siebie, po chwili wahań, gdy „jesteś dostępny” – dzwonię do Ciebie.   Gdy sen nie nadchodzi, ciemno i cicho i tylko wiatr drzewa kolebie, proszę Anioła,…

  • Mój Anioł

    —

    by

    Agata
    in ,

    Mój Anioł ma skrzydła ogromne i jak najdroższa Matula, by sny me były spokojne z miłością mnie nimi otula. Mój Anioł ma serce gorące, choć bicia jego nie słyszę, a usta też ma milczące – wypełnia moją ciszę. Mój Anioł ma takie „chody”, że w jedną, krótką chwilę pokona windy i schody, lądy i morza…

  • Rozmowa z Księżycem (5)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Przekwitła róża, opadły płatki blade. Powiało chłodem jesiennych dni. A Ty, mój drogi Księżycu, swym pyzatym obliczem rozjaśniasz ciemność nocy – by piękne były me sny… Pomagasz cichutko sunąc przez nocy długiej mrok, odnaleźć się bliskim sercom tam – gdzie nie sięga ich wzrok. Babiego lata przędzę, na której łzy rosy lśnią, łączysz z nićmi…

  • Z mojego okna…

    —

    by

    Agata
    in , ,

    Z mojego okna niewiele widać – nisko nad ziemią: zwykły ziemski dzień. Z nieba promień Słońca i światło Księżyca – między bloków gęstwą, rzadko wkracza w cień. Lecz pod mym oknem – jak na filmie taśmie, przewija się zwykłych, prostych ludzi los. Od świtu do nocy i gdy Słońce zgaśnie, rozbrzmiewa osiedla rytmu serca głos.…

  • Droga Krzyżowa

    —

    by

    wnuczka
    in ,

     STACJA I – Jezus skazany na śmierć Sąd niezawisły wyrok już wydał i odwołania nie ma już. Boga i Miłość na śmierć skazano. Męka, tortury i krzyż – tuż, tuż… Sądy wyroki dziś wciąż wydają, a jeszcze wcześniej języków sąd. Ręce „Piłaci” wciąż umywają, nienawiść – miłość usuwa w kąt. Poznawaj Prawdę – by Jej…

  • Tchnienie

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    Gdy noc me miasto snem otulii usną twardo zmęczeni ludzie– chóry aniołów śpiewać im będą,by odpoczęli po ciężkim trudzie. Księżyc latarnię swoją zapalii płynąć cicho po nieba skłoniepatrzeć wnet będzie jak w ziemskiej daliogromna miłość w ich duszach płonie. Serce Jezusa w licznych kościołachukryte w hostiach wciąż mocno bije– i w sercach ludzi – z…

  • Rozmowa z Księżycem (1)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Wszyscy odeszli, sama znów zostałam,razem z mą duszą, urlop zaczynałam,Wyszłam na balkon o wieczornej porze,gdy było cicho, spokojnie na dworze. Ciemne obłoki Ojciec Pio rozchylił,Księżyc zza bloku oblicze wychyliłi z duszą moją wdał się wnet w rozmowę,srebrne promienie śląc na moją głowę. *** Powiedział, że jest on stworzony przez Boga,jak wszystkie gwiazdy oraz Mleczna Droga,wczoraj…