Dziś radości mamy wiele,
przyszli liczni przyjaciele
i ci starsi i ci młodsi,
więc witamy wszystkich gości.
Przyszli też nauczyciele,
co przeżyli lat już wiele
i się dużo namęczyli,
kiedy dzieci wciąż uczyli.
Chociaż lat dużo nie mamy,
jak umiemy, to śpiewamy.
I z serduszek gorącości,
uradować chcemy gości.
Chociaż my nie pamiętamy,
uczyliście nasze mamy,
więc Wam dzisiaj dziękujemy,
no i wspólnie świętujemy.
Lublin, 2006 r.