Twórczość literacka Danuty Kowal

Tag: Bóg

  • Ojcze Pio…

    —

    by

    zięć
    in , ,

    Jak to się stało mój Przyjacielu, sercu najbliższy z przyjaciół wielu, co z Bogiem są już „twarzą w twarz”, że nie masz jeszcze ode mnie wierszy, choć mi pomocy udzielasz pierwszy – gdy proszę – wszystko mi dasz? Od lat już wielu w trudach codziennych czuję przy sobie uśmiech promienny i ciepły Twych oczu blask.…

  • *** (Gdy od ołtarza…)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Gdy od ołtarza do serca mego     – płyniesz w Kapłana dłoni,serce me cicho zalewa fala     wezbranej szczęścia toni. Kiedy z rąk Jego opłatek mały     – w serce przenika,na widok Gościa – sprzed oczu duszy     cały świat znika. Gdybyś nie ukrył siebie o Jezu     – w opłatku małym,nie wszedłbyś w małe serce człowieka     z Bóstwem Swym całym. Gdybyś inaczej przeniknął duszę     – jak…

  • Owoc pomarańczy

    —

    by

    Agata
    in , , ,

    Gdy Bóg przed laty duszę mą stworzył, oczy na cuda świata otworzył, skierował pierwsze moje spojrzenie na drogiej Babci mej ręki drżenie. W ręce tej owoc błyszczał soczysty, w poświacie słońca piękny, złocisty, palce na części owoc dzieliły a oczy dziecka zachwytem lśniły. *** Gdy Bóg po latach wnuki me stworzył, oczy me znowu szerzej…

  • Piosenka dla Ciebie

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Do serca swego przytul mnie,do Syna Twego prowadź mnie,do szkoły swojej przyjmij mnie,iść Twoją drogą naucz mnie. Boże talenty wciąż w sobie mnożyć,serce dla wszystkich na wciąż otworzyć,pomagać w drodze tym co ustają,nieść Boga do tych co Go nie znają– naucz mnie Maryjo Do serca swego przytul mnie,do Syna Twego prowadź mnie,do szkoły swojej przyjmij…

  • Jesienny list

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Piszę do Ciebie jesienny list na liściu duszy w sercu zerwanym, ze słów utkanych z babiego lata, piórem – w błękicie nieba maczanym. Wspólne są drgnienia przyjaznych serc, chociaż każdego z nas inna droga, między wierszami odnaleźć chciej – mój dar dla Ciebie – okruszek Boga… Lublin, dnia 13 listopada 1996 r.

  • Słowo

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Tyle już o Tobie słów napisano Maksymilianie. Czy dla mnie biednej choć jedno, jedyne słowo zostanie? Zostanie, boś wskazał drogę, tę, która jest nieskończona, jak nieskończona jest miłość w Niepokalanej ramionach. I także nieskończona jest siła każdego człowieka, który wciąż przez Niepokalaną do Boga się ucieka… A słowo? To rozsławione przez Ciebie – Maksymiliana, niepokonane,…

  • Maksymilianie… (2)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Chcieć być jak największym świętym i jak najwięcej dusz uświęcić ufając jedynie w Bogu przez Niepokalaną – nie jest pychą. (Św. Maksymilian Maria Kolbe – myśli i rozważania) MAKSYMILIANIE… (2) Wraz z Ojcem Franciszkiem, u stóp Marii tronu, w otoczeniu świętych, co wyszli z zakonu Jego wielką rzeszą – patrzysz na Rodaków, czy z Ojczyzny…

  • *** (Teraz, u stóp Maryi)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Uroczystość odpustowa w kościele p.w. św. Maksymiliana w Lublinie   *** Teraz, u stóp Maryi, w blasku Bożej chwały, kochającym sercem ogarniasz świat cały. Nad dżdżystym Lublinem wzrok swój zatrzymałeś, w dźwięk dzwonów, rytm pieśni i serc się wsłuchałeś, Maksymilianie… Widząc, jak z witraży w najbliższe stulecia patrzą: Papież Polak, Prymas Tysiąclecia, w świątyni, którą…

  • Pielgrzymka

    —

    by

    Agata
    in ,

    „Naród ten* zawsze pielgrzymował ze swoją duszą poprzez pełną cierpień historię – inaczej nie zdołałby udźwignąć swego ciężkiego losu.”        Walter Nigg. Pielgrzymka** Długą, długą drogą, aż do Jasnej Góry, raniąc bose stopy, z prostym kijem w ręce szła wiejska kobieta (nie wiem raz już który) pokłonić się naszej Najświętszej Panience. Spytana czy smutno…

  • Suchar

    —

    by

    Agata
    in , ,

         Przed autolitografią Leona Wyczółkowskiego „Suchar” 1933 Był on kiedyś pięknym, zdrowym, mocnym drzewem,schronieniem dla ptaków, cieniem dla zwierzątek,chwałę Bogu głosił liści swych powiewem,z nasion swoich – nowym drzewom dał początek.Gdy po swojej śmierci stał się już konarem,wspomnieniem, symbolem jak mijają wieki,uczynił go Stwórca dla artysty daremaby go utrwalił, włączył do swej teki. ***O…