Twórczość literacka Danuty Kowal

Tag: przyroda

  • Nie – zioła

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    Coraz dłużej nie mogę zasnąć. Noc jest trumną nad sercem zamkniętą. Nocne myśli jak cmentarz, pachną macierzanką, piołunem i miętą.”   (Władysław Broniewski – „ Zioła”)                     Nie – zioła Coraz dłużej nie mogę zasnąć. Noc jest ciszą nade mną rozpiętą. Nocne myśli – przedwiośniem pachną i wspomnieniem dzieciństwa – miętą. Mnie nie cmentarz się…

  • Owoc pomarańczy

    —

    by

    Agata
    in , , ,

    Gdy Bóg przed laty duszę mą stworzył, oczy na cuda świata otworzył, skierował pierwsze moje spojrzenie na drogiej Babci mej ręki drżenie. W ręce tej owoc błyszczał soczysty, w poświacie słońca piękny, złocisty, palce na części owoc dzieliły a oczy dziecka zachwytem lśniły. *** Gdy Bóg po latach wnuki me stworzył, oczy me znowu szerzej…

  • Sławinek w moich wspomnieniach

    —

    by

    zięć
    in , , ,

    Kiedy chodzisz po Sławinkupatrz oczami duszy,pośród bluszczy i barwinkukiedy chodzisz po Sławinku.Da Ci skarby w upominku,piękno jego wzruszy.Kiedy chodzisz po Sławinkupatrz oczami duszy. Dla mnie Sławinek stał się miejscem na ziemi, w którym przeżyłam najszczęśliwsze chwile dzieciństwa. Tu po burzach wojennych znalazłam pierwszy swój dom – wymarzony, wymodlony, zbudowany przez mojego ojca i powstały dosłownie…

  • Jesienny list

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Piszę do Ciebie jesienny list na liściu duszy w sercu zerwanym, ze słów utkanych z babiego lata, piórem – w błękicie nieba maczanym. Wspólne są drgnienia przyjaznych serc, chociaż każdego z nas inna droga, między wierszami odnaleźć chciej – mój dar dla Ciebie – okruszek Boga… Lublin, dnia 13 listopada 1996 r.

  • Suchar

    —

    by

    Agata
    in , ,

         Przed autolitografią Leona Wyczółkowskiego „Suchar” 1933 Był on kiedyś pięknym, zdrowym, mocnym drzewem,schronieniem dla ptaków, cieniem dla zwierzątek,chwałę Bogu głosił liści swych powiewem,z nasion swoich – nowym drzewom dał początek.Gdy po swojej śmierci stał się już konarem,wspomnieniem, symbolem jak mijają wieki,uczynił go Stwórca dla artysty daremaby go utrwalił, włączył do swej teki. ***O…

  • Krzyżówka szczęścia

    —

    by

    Agata
    in ,

    Krzyżówka szczęścia. W początku życiadałeś mi wielką szansę zdobyciapięknej nagrody – jeśli ułożękrzyżówkę z życia swojego – Boże! ***Treść haseł czytam z Twych znaków Boże,które studiuję w wielkiej pokorze,z obłoków jasnych, z nieba błękitu,z fal oceanów i z górskich szczytówsłuchając głosu twego cichegogłęboko w sercu moim skrytego.Pomocą w pracy zamiast słownikówjest śpiew skowronków, trele słowików,najlepszą…

  • Głębia

    —

    by

    Agata
    in , ,

         Przed autolitografią Leona Wyczółkowskiego     „Wnętrze lasu” z teki „Wrażenia z Białowieży” 1922 Staję na zalanej w krąg słońcem polaniei patrzę w głąb puszczy starej niesłychanie,na której straży stoją drzewa wierne,jak ich Ojczyzna – piękne, nieśmiertelne.Jakże tam wszystko pokryte jest cieniem,wejść bym tam chciała – choćby i marzeniem… ***Przez mego życia złe i…

  • Kolegom rolnikom- którzy odeszli

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    Z żyznych, pszenicznych ziem Lubelszczyzny, z piaszczystych, zdrowych poręb Roztocza i z innych krain naszej Ojczyzny, gdzie pięknym lasem pokryte zbocza -wyrośli prawi, silni, wspaniali, na łąkach, polach zwiększali plony, na nieużytkach – zawsze wytrwali – orali nowe, piękne zagony. Przez lata życia, Ci Wielcy Ludzie, jak Bóg nakazał – ziemię kochaną – pracując ciągle…

  • Boże Oko

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    Nie pamiętam w życiu tak barwnej jesieni, gdy drzewa lśnią złotem w soczystej zieleni, pęki jarzębiny czerwienią tryskają, białe płatki śniegu z nieba opadają. Gdy wzrok swój podnoszę do nieba wysoko, kieruję ku białym śniegowym obłokom, widzę wśród nich błękit i słońca promienie, jakby Boże Oko patrzące na ziemię. *    *    * Gdy weszłam po…

  • Lublin, Księżyc i ja (3)

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    III Na wieczornym niebie Księżyc żółto lśni, nie olśniewa srebrem jak poprzednich dni, szczuplejsze, zamglone, smutne ma oblicze, wzrok swój w dół kieruje, gdzie palą się znicze. Na złocistych liściach krople deszczu drżą, alejki cmentarza otulone mgłą, na grobach migoce światełek tysiące, o naszej pamięci o zmarłych świadczące. Kiedy przy figurze anioła przystaję, znowu się…