Kategoria: Wiersze
-
Lublin, Księżyc i ja (4)
IV Siedzę na ławeczce, w górze Księżyc lśni,znów snuję wspomnienia z tych minionych dni– z tych, co w lat odległych odpłynęły dal,w sercu moim budzą tęsknotę i żal. Nowy „Deptak” w blasku nowych latarń drga,z głębin zapomnienia ustępuje mgła,Koziołek na wieży z wiatrem idzie w tan,gdzie od wieków rośnie wież lubelskich łan. Nowy – stary…
-
*** (Jezus mógł zstąpić z Krzyża)
Refleksja po nauce ks. Lucjana *** Jezus mógł zstąpić z Krzyża – ale nie zstąpił – bo On kocha mnie… Jezus wkrótce zmartwychwstał – bym nie zwątpiła – że On kocha mnie… I rzekł: „Swój krzyż jak Ja na plecy weź, przez świat dla innych wciąż o nieś – jeżeli chcesz i kochasz mnie… Zawiśnij…
-
Kochać – to na Bożą miłość serce wciąż otwierać
Rozważanie na kanwie myśli kardynała Wojtyły Elementarz etyczny, rozdział 18 – „Sprawiedliwość i miłość” Kochać – to na Bożą miłość serce wciąż otwierać i nie dawać mu nigdy w marazmie zamierać, wiedząc, że: miłość, to siła moralna, potężna energia, wielka, niezniszczalna, co jedna, jedyna pozwala się zbliżyć do osoby kochanej – i tak się…
-
Popielec
Patrząc na szarość szczypty popiołu Z szarej mgły zapomnienia wyłania się szara szczypta popiołu wyłuskana umęczonymi babcinymi palcami spośród pożółkłych kartek starego modlitewnika. Nieważkie odrobinki u-padają na rozpaloną główkę małej dziewczynki. Szaro… Szare, popielate, dobre oczy, wyblakłe od ślipania nad koronkami artystycznie szydełkowanymi przez zarabiającą na utrzymanie od czwartego roku życia sierotę – z miłością…
-
Patrząc na płomień gromnicy
I. W starym babcinym lichtarzumającym ponad sto lat,przed starym krucyfiksemz którego Chrystus na światpatrzy – tak jak przed wiekiem – woskowej płomień gromnicyjasnym światłem migoce,rozświetla duszy mej ciemnośćw samotne długie noce– jak Babci mej– przed pół wiekiem. Gromnica siłę swą bierzez wysiłku pszczół tysięcy,z ciężkiej i żmudnej pracyjasnych, letnich miesięcywśród pól– tak jak przed wiekiem.…
-
Itaka
Abp Józef Życiński w Medytacjach sokratejskich proponuje „wizję, w której widzialna rzeczywistość stanowi dziedzinę odsłonięcia niewidzialnego świata. Ten ostatni jest niezbędny, by nasze wielkie porywy ku harmonii i pięknu nie kończyły się niepowodzeniem i frustracją”. Itaka Gdy nierealnym stało się realne – niematerialnym stało się to, co materialne. Gdy rozpłynęły się we mgle marzenia o…
-
Na Anioł Pański
„Na Anioł Pański biją dzwony, Niech będzie Maria pozdrowiona, niech będzie Chrystus pochwalony…” (Kazimierz Przerwa-Tetmajer) * * * Zza wzgórz Roztocza, z Bałtyku fal, od Kresów dalekich, od górskich hal – Słońce wypływa, wraz z nim nowy dzień i znika w oddali przeszłości zły cień… „Na Anioł Pański biją dzwony” – z Maryją chcę przeżyć…
-
*** (Kiedy pod jasnym Słońca promieniem)
*** Kiedy pod jasnym Słońca promieniem maleńki Kwiatek rozkwita – zbudzony wiosny ożywczym tchnieniem z nadzieją nowy dzień wita. Małe serduszko drgnieniem ożywa na nowo rozbudzone, wielkie uczucie głęboko skrywa, boi się być zranione. Gdy wieczór ciszą swiat już otula, tęsknota zasnąć nie daje, Kwiatuszek główkę do mchu przytula, czekając aż świt nastanie. Płatek po…
-
Rozmowa z Księżycem (2)
I znów Cię ujrzałam na jesiennym niebie,już tak dawno nie pisałam swych wierszy do Ciebiei nie wpatrywałam się w Twoje oblicze– ile już dni minęło – oj wiele… Nie zliczę – mój Księżycu……
-
Patrząc na spadający w promieniach słońca liść
Z pączka się rozwinął na wspaniałym drzewie,ze słońca promieni brał pokarm dla siebie,kołysany wiatrem i deszczem smaganyprzeżył swoje lato pośrodku polany – zanim opadł… Śpiewał Bogu pieśń życia w braci liści chórzegdy wiał lekki wiaterek. Gdy szalały burzeudręczone zmaganiem wszelakie stworzeniakorzystały z przystani jego spokoju… lub cienia – aż przyszedł listopad… Gdy po wichrach i deszczach zajaśniało…