*** (U kresu wędrówki mojej)

…Słowiańska księgo tęsknot! U kresu się rozdzwoń,
jak chórów zmartwychwstalnych mosiężna muzyka,
pieśnią świętą, dziewiczą, poezją pokłonną
i hymn człowieczeństwa – Bożym Magnificat…”
 
(Karol Wojtyła „Magnificat” – Hymn
„Psałterz – Księga Słowiańska”
oficyna Cracovia – Kraków 1996)
 

***

W kresu wędrówki mojej
wypełnił się po brzegi
kielich tęsknoty.

Ostatnia jej gorzka kropla
upadła pod stopy Twoje Panie
jak krwawa łza.

Podniosłeś ją w rękach swoich,
w ziarno poezji ją zamieniłeś
wielką miłością swą.

I życie w nie nowe tchnąłeś
i w sercu moim zasiałeś,
by rosło na chwałę Twą.

I w duszy mej zmartwychwstałej
słowiańskich tęsknot echem
odezwał się nowy ton.

Zabrzmiał radośnie, dumnie
i rozkołysał pieśnią
serca mojego dzwon…

 

Lublin, dnia 28 czerwca 1997.