Twórczość literacka Danuty Kowal

Tag: Kolbe

  • *** (Jak to się dziwnie w życiu układa)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    *** Jak to się dziwnie w życiu układa, że gdy potrzebna jest mi porada, gdy Cię poproszę Maksymilianie – dla mnie od razu mały cud się staje. Natychmiast wiem, w który klawisz stuknąć, kiedy komputer mi figle płata, gdzie w jakąś rurę zatkaną puknąć. Wszelkie problemy dzisiejszego świata rozwiązywać pomagasz… I w każdej pilnej mojej…

  • *** (Zanim poniosłeś Bogu w ofierze)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    *** Zanim poniosłeś Bogu w ofierze – męczeństwo to, co boli, złożyłeś Mu największą ofiarę: ofiarę z własnej woli – Maksymilianie…   Lublin, dnia 17 września 1997

  • *** (Ty światu ukazałeś)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    *** Ty światu ukazałeś świętość dostępną dla każdego Maksymilianie i drogę mu ukazałeś po której kroczyłeś i Ty. I jakby przeczuwając, że kiedy Cię nie stanie – po drodze tej kroczyć będą inni – aby spełniły się Twe sny – swe drogowskazy dałeś, zniżyłeś każdemu niebo, oświetlając je światłem nadziei, by rozsnuć zwątpienia mgły…  …

  • *** (Pod tchnieniem świętości Twojej)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    *** Pod tchnieniem świętości Twojej rozdzwonił się serca dzwon i wplótł w pieśń duszy mojej ten nowy, nieznany ton: Też chcę być świętą, też chcę być świętą, – jak Ty – MAKSYMILIANIE… Pod tchnieniem świętości Twojej rozdzwonił się serca dzwon i wplótł w pieśń duszy mojej następny nieznany ton: Muszę być świętą, muszę być świętą,…

  • Słowo

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Tyle już o Tobie słów napisano Maksymilianie. Czy dla mnie biednej choć jedno, jedyne słowo zostanie? Zostanie, boś wskazał drogę, tę, która jest nieskończona, jak nieskończona jest miłość w Niepokalanej ramionach. I także nieskończona jest siła każdego człowieka, który wciąż przez Niepokalaną do Boga się ucieka… A słowo? To rozsławione przez Ciebie – Maksymiliana, niepokonane,…

  • Maksymilianie… (2)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Chcieć być jak największym świętym i jak najwięcej dusz uświęcić ufając jedynie w Bogu przez Niepokalaną – nie jest pychą. (Św. Maksymilian Maria Kolbe – myśli i rozważania) MAKSYMILIANIE… (2) Wraz z Ojcem Franciszkiem, u stóp Marii tronu, w otoczeniu świętych, co wyszli z zakonu Jego wielką rzeszą – patrzysz na Rodaków, czy z Ojczyzny…

  • Maksymilianie… (1)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    … do świątyni Boga przez pewne jej pęknięcia wszedł swąd szatana. (Paweł VI, 29.05.1972 – R.N. Nr 5/1996)   MAKSYMILIANIE… (1) Teraz, po Soborze, w czas wielkiej odnowy. wszedł Twój Kościół drogi… „Niepokalanowy” w całym prawie świecie, służą Mu i trwają jak Marii bastiony, w walce nie ustają jej godni rycerze – co za oręż…

  • *** (Teraz, u stóp Maryi)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Uroczystość odpustowa w kościele p.w. św. Maksymiliana w Lublinie   *** Teraz, u stóp Maryi, w blasku Bożej chwały, kochającym sercem ogarniasz świat cały. Nad dżdżystym Lublinem wzrok swój zatrzymałeś, w dźwięk dzwonów, rytm pieśni i serc się wsłuchałeś, Maksymilianie… Widząc, jak z witraży w najbliższe stulecia patrzą: Papież Polak, Prymas Tysiąclecia, w świątyni, którą…