Twórczość literacka Danuty Kowal

Tag: ojczyzna

  • Maksymilianie… (2)

    —

    by

    wnuczka
    in ,

    Chcieć być jak największym świętym i jak najwięcej dusz uświęcić ufając jedynie w Bogu przez Niepokalaną – nie jest pychą. (Św. Maksymilian Maria Kolbe – myśli i rozważania) MAKSYMILIANIE… (2) Wraz z Ojcem Franciszkiem, u stóp Marii tronu, w otoczeniu świętych, co wyszli z zakonu Jego wielką rzeszą – patrzysz na Rodaków, czy z Ojczyzny…

  • *** (Teraz, u stóp Maryi)

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Uroczystość odpustowa w kościele p.w. św. Maksymiliana w Lublinie   *** Teraz, u stóp Maryi, w blasku Bożej chwały, kochającym sercem ogarniasz świat cały. Nad dżdżystym Lublinem wzrok swój zatrzymałeś, w dźwięk dzwonów, rytm pieśni i serc się wsłuchałeś, Maksymilianie… Widząc, jak z witraży w najbliższe stulecia patrzą: Papież Polak, Prymas Tysiąclecia, w świątyni, którą…

  • Głębia

    —

    by

    Agata
    in , ,

         Przed autolitografią Leona Wyczółkowskiego     „Wnętrze lasu” z teki „Wrażenia z Białowieży” 1922 Staję na zalanej w krąg słońcem polaniei patrzę w głąb puszczy starej niesłychanie,na której straży stoją drzewa wierne,jak ich Ojczyzna – piękne, nieśmiertelne.Jakże tam wszystko pokryte jest cieniem,wejść bym tam chciała – choćby i marzeniem… ***Przez mego życia złe i…

  • Gromniczna

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Na Stachiewicza starym obrazie, pięknym, wspaniałym w swoim wyrazie, na straży polskiej zagrody stoisz, przed wilków zgrają – gromnicą bronisz jak Bożym mieczem – polskie rodziny, w mroźne, zimowe, nocne godziny – co śpią, po pracy wielce znużone, wpierw się oddawszy „pod Twą obronę”. *** Jak wstępu bronisz wilczej watasze, obrońże teraz zagrody nasze, od…

  • Kolegom rolnikom- którzy odeszli

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    Z żyznych, pszenicznych ziem Lubelszczyzny, z piaszczystych, zdrowych poręb Roztocza i z innych krain naszej Ojczyzny, gdzie pięknym lasem pokryte zbocza -wyrośli prawi, silni, wspaniali, na łąkach, polach zwiększali plony, na nieużytkach – zawsze wytrwali – orali nowe, piękne zagony. Przez lata życia, Ci Wielcy Ludzie, jak Bóg nakazał – ziemię kochaną – pracując ciągle…

  • Lublin, Księżyc i ja (3)

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    III Na wieczornym niebie Księżyc żółto lśni, nie olśniewa srebrem jak poprzednich dni, szczuplejsze, zamglone, smutne ma oblicze, wzrok swój w dół kieruje, gdzie palą się znicze. Na złocistych liściach krople deszczu drżą, alejki cmentarza otulone mgłą, na grobach migoce światełek tysiące, o naszej pamięci o zmarłych świadczące. Kiedy przy figurze anioła przystaję, znowu się…

  • Siewna

    —

    by

    wnuczka
    in , ,

    Na Stachiewicza starym obrazie,pięknym, wspaniałym w swoim wyrazie,przeszłaś po polu wielki szmat drogi,o twarde skiby kalecząc nogi, taka jak prości, zmęczeni ludzie,co całe życie przeżyli w trudziei ziarno rzucasz w ziemię zoraną,odziana w zgrzebną koszulę lnianą. *** Ty polską matkę dobrze rozumiesz,Ty jedna pomóc możesz i umiesz,gdy wielu dzieciom wciąż brakuje chleba,kiedy ugorem leży polska…

  • Sławinkowska Lipa

    —

    by

    Agata
    in ,

    Magdzi R. Przed wieloma laty, kiedy byłam mała, jedno piękne drzewo mocno ukochałam, była to ogromna, piękna lipa stara, rosła na Sławinku, wielka i wspaniała. Nie znałam wielkością drzewa jej równego, tak bardzo starego i pnia tak grubego, że jak kilka osób razem się zebrało, to dopiero objąć to drzewo zdołało. Życie płynie dalej, minęło…

  • Modlitwa Babci

    —

    by

    wnuczka
    in , , ,

    Za me wnuki dobre, że im życie dałeś – dziękuję Ci Jezu, że w przypadkach wielu je uratowałeś – dziękuję Ci Jezu, że się życiem cieszyć i pracować mogą – dziękuję Ci Jezu, i że idą dotąd słuszną Twoją drogą – dziękuję Ci Jezu, za to, że im dałeś przeróżne zdolności – dziękuję Ci Jezu,…