Twórczość literacka Danuty Kowal

Autor: zięć

  • Między wodą

    —

    by

    zięć
    in

    W ostatnich latach coraz więcej ujawnia się talentów w różnych dziedzinach sztuki. Jednym z przykładów jest narodzenie się, dosłownie w ciągu ostatnich kilku lat i ujawnienie szerszej publiczności – talentu młodego fotografika- amatora, pana Krzysztofa Stępniaka. 17 czerwca b.r. została otwarta wystawa jego fotografii w Młodzieżowym Domu Kultury Nr 2 w Lublinie przy ul. Bernardyńskiej…

  • *** (Maluję Cię Matuchno)

    —

    by

    zięć
    in

    Maluję Cię Matuchno    ustamiMaluję Cię Matuchno    dniami i nocami Maluję Cię swoją miłościąMaluję Cię swoją radościąMaluję Cię sobą całym    i Twymi obrazami     wypełniam    świątynię swojego serca Lublin, 9 lipca 2000 r. [Moja mała księga miasta III]

  • Im stromiej, im wyżej…

    —

    by

    zięć
    in ,

    Strome schody prowadzą wysoko, do Białej Sali – galerii Wieży Trynitarskiej w Lublinie, dawniej dzwonnicy katedralnej – obecnie oddziału Muzeum Archidiecezjalnego. 2 kwietnia głos dzwonu „Maria: na wieży – uruchomiony ręką ks. Wojciecha Szlachetki – dyrektora muzeum – obwieścił „Koziemu Grodowi” otwarcie sezonu wystawowego. Pierwszą ekspozycją, którą oglądać można było do połowy czerwca bieżącego roku,…

  • Trzeciomajowa zaduma

    —

    by

    zięć
    in ,

    Patrząc na czerwoną kartkę w kalendarzu – wracam wspomnieniem do czasu, gdy przed około sześćdziesięcioma laty rodziła się moja świadomość – świadomość istnienia. Jednocześnie z nią rodziła się świadomość mojej tożsamości, mojego istnienia w określonym czasie i w przestrzeni. Istnienia, stawania się w czasie ciemnej nocy okupacji. W rodzącej się świadomości istnienia rodziła się jednocześnie…

  • Rocznica – wspomnienie

    —

    by

    zięć
    in ,

    dla Mariana 23 stycznia 2000 roku. Lekki mróz. Drzewa przybrane w piękne kiście szadzi. Słońce na błękitnym niebie, jasnym światłem zalewa pokryte śnieżnym puchem najdroższe memu sercu miasto – mój Lublin. Z kościoła garnizonowego wyrusza skromny, lecz jakże piękny pochód. Kompania honorowa i orkiestra III-ej Brygady Zmechanizowanej im. Romualda Traugutta, poczty sztandarowe, weterani walk o…

  • Noc cudów (wspomnienie)

    —

    by

    zięć
    in , ,

    Księżyc w całej krasie znów po niebie suniei lubelskim bramom wielce się dziwuje,że bez jego własnej świetlistej pomocylśnią swym własnym światłem w Wigilijnej Nocy. A gdy już bliziutko nad Deptak przypłynął,ujrzał, jak Koziołek z Ratusza zeskoczyłi przy żłóbku wraz z Osłem koziołka wywinął,gdy w stajence Jezuska maleńkiego zoczył. Po ogonie Gwiazdy Betlejemskiej zjechał,przez okienko chatki…

  • Moja mała księga miasta III

    —

    by

    zięć
    in

    Unia LubelskaNoc cudów (wspomnienie)Rocznica – wspomnienieTrzeciomajowa zadumaIm stromiej, im wyżej…*** (Maluję Cię Matuchno)Między wodąO lubelskim zwierciadle czasu – skansenie – inaczejMoje dworkiWspomnienie [Bibliografia]

  • Odmawiajmy Różaniec w intencji Ojczyzny

    —

    by

    zięć
    in

    Wstęp Ojczyzna w potrzebie. Mnóstwo zagrożeń. Podziały. Skłócenie. Bezkarność. Zakłamanie. Brak ogólnie szanowanych autorytetów. Dysproporcje w warunkach bytowych obywateli. Brak poszanowania godności każdego człowieka. Zagrożenie życia najbardziej potrzebujących opieki. Widać ogromną potrzebę modlitwy w intencji Ojczyzny. Wiemy, że formą najbardziej zalecaną przez samą Maryję i Jej najwierniejsze sługi jest różaniec. Oto, co na ten temat…

  • *** (Słońce za horyzont zaszło)

    —

    by

    zięć
    in ,

    Słońce za horyzont zaszłoi horyzont z oczu znikł.Grom uderzył, serce trzasło,wokół ciemność, przy mnie – nikt… Lecz wnet Księżyc – mój przyjaciel,na me niebo wyszedł z nowiui rozjaśnił moją drogę,skleił serce, no i znowu skierowałam oczy swojegdzie nadziei gwiazda świeci.Ucichły me niepokoje,czas znów sprzątać życia śmieci. A me serce, choć sklejone,choć nierównym rytmem bije,chociaż biedne,…

  • *** (Dogasa płomień gromnicy)

    —

    by

    zięć
    in ,

    Dogasa płomień gromnicy,zbliża się już poranek,znajomy tętent z ulicy– przed snów mych dworku ganek            zajeżdża wspomnień powozem… Księżyc ze srebrnych promienina głowę mą składa wianek,nim niebo zarumieninowy wschodzący ranek            z nadzieją i z                        – wrogim mrozem Lublin, dnia 2 lutego 1998 r.(Matki Bożej Gromnicznej– imieniny mojej Babci) [Lublin, Księżyc i ja]