Patrząc na poniewierane wiosennym wiatrem świeżo rozkwitłe krokusy:
Boże krokusy
Między wiosennymi wichrami
małe krokusy wyrosły,
między wiosennymi burzami
wzrok swój do nieba wzniosły.
Choć daleko od siebie
zgodnie ich serca biły
i w księżycowe noce
o jednym, tym samym śniły.
Ta sama matka ziemia
je wszystkie wykarmiła,
ta sama matka ziemia
do serca swego tuliła.
Jednymi soki żywieni
i w jednej rosie kąpani,
jedno swe krótkie życie
Bogu złożyli w dani
– w Bożym ogrodzie wyrosłe kwiaty:
polscy kapłani…
Lublin, dnia 22 marca 2001 r.