Twórczość literacka Danuty Kowal

Kategoria: Wiersze

  • Dziś radości mamy wiele

    —

    by

    zięć
    in

    Dziś radości mamy wiele,przyszli liczni przyjacielei ci starsi i ci młodsi,więc witamy wszystkich gości. Przyszli też nauczyciele,co przeżyli lat już wielei się dużo namęczyli,kiedy dzieci wciąż uczyli. Chociaż lat dużo nie mamy,jak umiemy, to śpiewamy.I z serduszek gorącości,uradować chcemy gości. Chociaż my nie pamiętamy,uczyliście nasze mamy,więc Wam dzisiaj dziękujemy,no i wspólnie świętujemy. Lublin, 2006 r.

  • Kochany Koziutku!

    —

    by

    zięć
    in ,

    Piszę do Ciebie Koziutku,piszę do Ciebie pomalutku,bo chcę z moim Wnukiem małym,bardzo grzecznym i kochanym,powędrować z przewodnikiemtym prześlicznym, no i z Tobą,po przepięknym mym Lublinie,którego jesteś ozdobą. Chociaż się nie wspinasz dzisiajjak Twój Brat – ten starszy wiekiem– na winogron piękne kiście,Ty wędrujesz oczywiście,jak my wszyscy – z MPKi kopytkiem dajesz znak,gdzie kierowca ma przystanąć,aby…

  • List do świętego Mikołaja (III)

    —

    by

    zięć
    in ,

    Kiedy Święty Mikołajujak co roku spłyniesz z Rajuw moje niskie, skromne progi(tylko proszę nie złam nogi)to wstąp wcześniej (jak masz kasę)do sklepików – i kup masęwymarzonych i najtańszych(dla najmłodszych i tych starszych)                        upominków moc. Tylko proszę – nie w marketach(tam oszustwa i tandeta).No a dla mnie, to marzeniate nietrudne do spełnienia:szczotka, zmiotka i śmietniczka,cukierniczka i…

  • *** (Gdzieś tak długo Miodku był?)

    —

    by

    zięć
    in ,

    Gdzieś tak długo Miodku był?Wojtuś już o Tobie śnił,żeś jak Kubuś poszedł w lasw ten gorący, letni czas. A wiesz, że tam wstęp wzbroniony,aby ogień zaprószonynie narobił ambarasui nie spalił czasem lasu. Papierosów wszak nie palisza więc lasu nie zapalisz,lecz zabłądzić możesz czasemidąc nawet znanym lasem. Może miły misiu małygdzieś przespałeś te upały,pomyliłeś roku poryi…

  • Dla Wojtusia

    —

    by

    zięć
    in ,

    Wiem, że na świecie tym są trzy miodki,lecz tylko jeden z nich jest tak słodkiże jeść go można z chlebem, z płatkami,o każdej porze dnia – kilogramami. Lecz tylko jeden z nich jest malutki,miły, przytulny, że może smutkiwszelkie rozproszyć i wszędzie z sobą możesz go nosićwędrując co dzień przez piękny świat. A tylko jeden, ten…

  • *** (Piszę dzisiaj liścik mały…)

    —

    by

    zięć
    in ,

    Piszę dzisiaj liścik mały do Kubusia,lecz niebożęporadzić sobie nie morzez tak trudną czytania.Więc Jemu dziś pomoże,choć zajęta jest od rana,ukochana Jego Mama. Najpierw Ciebie dziś przeproszęi o wybaczenie proszę,za tak długie Twe czekaniena te moje odpisanie. Za przepiękny list dziękuję,który sprawił mi radościwięcej, niźli gdybyprzyszły do mnie tłumy gości. Mieszkam zawsze na parterze,w bloku, co…

  • *** (Czasem w cienistą stronę życia…)

    —

    by

    zięć
    in

    Czasem w cienistą stronę życia            uciec potrzeba, gdy serce strudzone,            wędrując w słońcu, już żarem zmęczone                        – uciec w cienistą stronę życia… Idąc cienistą stroną życia,            szukając sercu zbawczej ochłody,            znajdziesz trudności, troski, zawody                        – idziesz ciernistą drogą życia… Idąc cienistą stroną życia,            oczu nie rażą słońca promienie            i to co ujrzysz – wzbudzi zdziwienie                       …

  • *** (Spytałeś mnie dzisiaj…)

    —

    by

    zięć
    in

    Spytałeś mnie dzisiaj w szczerej rozmowie,czy w świata tego tempie i gwarze,wśród wielu wątków i wrażeń nadmiarze,mam czas się cieszyć z tego co mi w darze                                    niesie jesień życia. Ja odpowiedź zawarłam w jednym tylko słowie,bowiem zbyt wolne jest moje myślenie,a do tego potrzebne jest zastanowienie– powiedziałam Ci tylko, że „w międzyczasie”… Nie zdążyłam powiedzieć,…

  • Talerze

    —

    by

    zięć
    in ,

    Powiem Ci dzisiaj szczerze,że piękne są moje talerze.Kanciaste jak nietoperze,czyściutki, błyszczące i świeże. Ciekawe, czy też żołnierzemają kanciaste talerze? A ja na wszystkie te pytaniajedną radę dam:pójdź do tych żołnierzyi przekonaj się sam. 9 kwietnia 2006 r.(Rozmowy nigdy nie dokończone)

  • *** (Ujrzałam uśmiech w oczach…)

    —

    by

    zięć
    in ,

    Ujrzałam uśmiech w oczachmijanego człowiekana drodze mojego życia,drodze, która daleka            jest i trudna – do Ciebie… I wtedy zrozumiałam,że i on na mój uśmiech czeka,że jego droga też trudna,że jego droga daleka, a może już bliska            – do Ciebie… I nagle zrozumiałam,patrząc w oczy człowieka,że w nich uśmiechasz się do mniei na mój uśmiech czekasz           …