Kategoria: Wiersze

Aby ten nowy rok Twojego życia nie był sądnym rokiemi nie zaczął się, ani skończył żadnym złym wyrokiem…lecz był dla Ciebie stumilowym krokiemdo celu jaki wyznaczył Ci Bógżyczy Ci… Lublin, dnia 1 lutego 2010 r.

Nie pieprz więcej drogi Dziadu,gdy uniknąć chcesz skandalui sam spieprzaj gdzie pieprz rośniejeszcze w tegorocznej wiośnie… Chociaż uczta jest najlepszez pieprzonego pieprzem wieprza,pieprz sobie po prawej stroniea tę lewą oddaj żonie… Moja rada jest najlepsza,nie usłuchasz, to los wieprzawnet podzielić możesz Tyi nie spełnią się Twe sny– o władzy… Lublin, dnia 27 lutego 2010 r.

Ojciec Pio na chmurce siedzi z pilotem,wiatrem, deszczami, burzami sterujea po tymidzie do swojej celi w niebiei wygląda przez okno, czy jego bliscynie są w potrzebie.Jeśli są, to idzie do naszej matuchny w pokorze,bo wie, że Ona najlepiej pomoże.Jej nasze biedy zreferujei choć jest już w niebie– nigdy nie próżnujenasz kochany Ojciec Pio… Lublin, 10…

Wokół wichry, pioruny i deszcze,pierwsze krople padają na tłumrozmodlony,trwający z Maryją,wciąż wierzący,że na pewno jeszczeBóg odsunie grozą tych chmur. Wszystkie bóle, troski i cierpieniadziś składamy Ci Matko u stóp,wierząc,że w dniu uwielbieniaspłynie na nas deszcz łaskznad tych chmur. Ojciec Pio swą mocą tajemnąrozsnuł chmury i uciszył wiatr,z pogodnego, letniego niebaBoże oko ogarnęło świati objęło miłości…

Jak to Ty wszystko dobrze rozumiesz,te wszystkie bóle co serce targająi jak cierpliwie wysłuchać mnie umiesz,gdy moje żale do Ciebie spływają… I jak odpowiedź przychodzi szybciutko– na te pytania – co spać mi nie dająi kiedy płacząc proszę Cię cichutko– bóle mej duszy powoli znikają. Do serca znów spływa spokój, ukojeniea umysł zaczyna pracować znów…

Ukochać krzyżuczysz mnie codzienniewciąż piąć się wzwyżpomagasz od lat – niezmienniedzień każdyzawierzać Miłościwśród trosk codziennychznajdować wciąż nowe radościdziękować Boguszczególnie za cierpieniai oddawać je Boguza bliźnich udręczeniauczysz mnie wciąż– d z i ę k u j ę… Lublin, dnia 12 marca 2003 r. [Nasz Ojcze Pio]

Od dawna już mnie uczyszjak modlić się bólem i cierpieniem,jak żyć – by życie się stałomodlitwą i dziękczynieniem,jak bliźnim łaski wypraszać– za Twoim i Marii wstawieniem,Jak coraz mocniej kochać– miłości Bożej tchnieniem. Uczysz mnie i prowadziszTwą drogą trudną i piękną,która – znaczona cierpieniemmoże stać się radością – nie męką. Z Tobą idę przez życie– innych…

Trzymam się Twego habitujak dziecię sukni matczynej,idąc za Tobą, Twą drogą,nigdy nie zbłądzę, nie zginę. Trzymam się Twego habitu,wpatrzona wciąż w Twoją dłoń,którą wskazujesz niebo,chcę z Tobą razem dojść doń. Trzymam się Twego habitu,gdy padnę – podasz mi dłoń,otrzepiesz bród z duszy mojejprzytulisz do mojej swą skroń. Trzymam się Twego habitu,na którym wciąż jeszcze lśni,kropelka…

Złocista fala brzegi całuje,szum morza ucho pieści,miłość do Boga swojego ujmujew jednej pochwalnej pieśni. Jak mam to wszystko zabrać ze sobą,jak mam to Tobie przekazać,kiedy nie mogę być razem z Tobą,wszystkiego sama pokazać? Chciałam te cuda schować w muszelcewyjętej z morskiej tonii jeszcze włożyć w nią swoje sercebyś zamknął je w swojej dłoni. Lecz morze…